De tuin groeit ons boven het hoofd. Letterlijk. Na maanden regen waar wij van achter de ramen het gras en de rest zagen groeien, maar wij niet in konden grijpen om de boel aan banden te leggen, is de tuin een groot prachtig verwilderd oerbos geworden waarin de motormaaier om de paar meter vastloopt. Gewoon onkruid trekken is ondankbaar werk want, net als in de jungle, groeit het achter je net zo snel weer aan. Dan komt er nog zo'n fijtvinger bij, waardoor je weer een week stilstaat. Vinger is inmiddels wel dicht, het verband vanmorgen ritueel verwijderd in het ziekenhuis. Hij is nog wel stijf en enigszins dik, maar dat zal wel bij trekken. Nu morgen nog de oude wond uit mijn been snijden en we zijn weer als nieuw.
Europa verrechtst. Rusland rukt op.Gaza verhongert. Modderstromen alom. Maar de tuin is nog nooit zo mooi geweest en hoe je het ook anders zou willen, het hemd is nu eenmaal nader dan de rok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten