Vandaag was het weer zo'n Urgence dag. Dat komt zo. Ik had een gevoelig plekje bij m'n nagelriem of eigenlijk aan de zijkant van de nagel. Ik had daar ook een prikje gevoeld, van een insect of een scherpe plant, maar ik zag niets dat ik er uit zou kunnen peuteren. Als er een splinter of doorn naar binnen is geslipt, opereer ik mezelf altijd met een naald en dan een beetje poeren tot ik wat donkers zie, beetje druk zetten met m'n nagels en dan komt er meestal wel wat naar buiten wat ik er met een pincet uit kan trekken. Ditmaal zag ik echter helemaal niets. Dus ik dacht, het zal wel. We zien wel wat er van komt. Nou dat heb ik geweten. Een hele dikke, rode, warme kloppende vinger met iets zwarts er in. 's Nachts een paracetamol om nog een een beetje te kunnen slapen. Vanmorgen had ik besloten dat er ingegrepen moest worden en stond om half 7, samen met Poesje, naast mijn bed. Om 8 uur op de Urgence. Ik was nummer 2. Niettemin nog uren gewacht, maar toen ging het dan ook serieus los.
De dokter er bij, een foto genomen, de bottenspecialist erbij, die van de knie en 'einde consult'. Héé, we kennen elkaar! We begroetten elkaar als oude vrienden en ditmaal was hij heel aardig en zelfs vrolijk. Terwijl hij in m'n vinger aan het zagen was stond hij zelfs te zingen. Ja zagen, want het bleek dat het fijt was en hij heeft een dood stuk er af geknipt (gesneden) en een stukje van de nagel gezaagd. Gelukkig was de vinger wel verdoofd d.m.v. een aantal prikjes. Toen nog een poosje wachten tot alle vuiligheid er uit gelopen was en hoppa proppen watten op het topje, hoeveel zal er nog van over zijn?. Dat zien we morgen bij de wijkverpleegster.
Sterke Stans is nog in haar eentje naar huis gereden ook. Eerst koffie en toen naar de pharmacie om verbandrommel op de halen en antibiotica. Maar omdat verband niet in ons verzekeringspakket zit en ik thuis nog scheepsladingen heb liggen van mijn vorige avonturen, nam ik 3 plastic tassen met pleisters en verband mee. Zoek maar uit. O nee, dit is allemaal over de datum. Over de datum?? Je hoeft het niet op te eten en bovendien zit alles nog in de originele verpakking. Ze griste alles uit mijn handen en schudde de verpakkingen leeg. De doosjes kreeg ik mee naar huis voor de papierbak. Ik heb nog wat kunnen redden voor persoonlijk gebruik, gelukkig.
Maar toen kregen we narigheid nr. 2, want na het eerste zakje antibiotica geslikt te hebben kreeg ik een enorme rode kop. De vlammen sloegen me uit, alsof ik een pot sambal leeggeten had. Antibiotica allergie. Terug naar de pharmacie. Wat te doen? Er werd naar het ziekenhuis gebeld. De specialist stond nog een been in het gips te zetten. Wachten maar weer. Gelijk stoppen met dit merk, morgen een ander proberen. Wat ik dus al gekocht heb kan weggegooid. Als klap op de vuurpijl smeerde ze me nog macrobiotische biologische anti diarree pilletjes aan, want ik zou zeker de dunne krijgen van de anti biotica. Dat is dan 20 euro, alstublieft dankuwel. Ik was te slap in de benen om deze nieuwe aanval af te wenden. Maar het giga paracetamol pakket heb ik met alle kracht die nog in me was geweigerd. We hebben er nog kastenvol van liggen. Wordt vervolgd..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten