Voor het eerst weer met licht wakker, poesje snapte ook dat er iets met de tijd gebeurd was en kwam niet voortijdig jengelen dat wij op moesten staan. Vanmiddag daarentegen begon hij op zijn gebruikelijke etenstijd te mauwen en moest hij een uur wachten, want de klok heeft gelijk in dit huis en niet het gevoel.
Eerst even naar de verdwenen mais kijken. Gister was er de hele dag het gegrom van tractoren en combines, die ik niet voor de voeten wilde lopen met het risico dat ze het mij zouden doen.
Eindelijk weer uitzicht, maar waar moeten nu de hertjes blijven die ik gister nog uit de mais zag springen en voor mij weg rennen met hun wit oplichtende achterwerken.
Verder ben ik de hele dag niet van 't padje geweest. Je gaat niet op visite en ook niet naar de bioscoop als je ieder moment in een hoestbui uit kunt barsten. Wat doet een mens dan zo'n hele dag? Ik lees 'de Poes', van Simenon. Ik heb het al eens gelezen, lang geleden en misschien wel meerdere keren. Ook heb ik de film gezien. Le Chat, met Jean Gabin en Simone Signoret in de hoofdrollen. Over een echtpaar dat op latere leeftijd met elkaar getrouwd is, uit eenzaamheid waarschijnlijk, maar dat helemaal niet bij elkaar past en elkander begint te haten als hij haar ervan verdenkt zijn poes vergiftigd te hebben en hij uit woede haar papegaai de veren uit zijn kont trekt en in een vaasje zet. Sindsdien praten ze niet meer tegen elkaar en converseren ze via venijnige briefjes die ze in elkaars schoot plegen te werpen. Maar ze houden elkaar wel de hele dag in de gaten.
Verder lees ik zoals iedere morgen bij de koffie de Roemeense krant op het internet, zoals een ander misschien een kruiswoordraadsel invult of een doorloper oplost, maar daar ben ik niet zo goed in, sterker, dat kan ik helemaal niet.
En niet te vergeten heb ik ook nog de blote poppen aangekleed.
Nu nog een mutsje er bij breien, anders heeft hij zo nog een meningitus te pakken met die kouder wordende dagen.
Ach ja, we vermaken ons wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten