October 1990, onze huwelijksreis naar de Franse kust. Le Rivage, een dorpje richting Barfleur en Cherbourg, een paar uurtjes rijden van waar we nu wonen. We woonden toen nog lang en breed in Nederland en hadden nog helemaal geen emigreerplannen, maar vonden dit een ideaal huisje voor als... We gaan er nog wel eens heen om te kijken of het er nog staat en of de stop nog in het bad zit. Stop?Ja, want op deze plek is er een enorm verschil in eb en vloed. Met eb is er strand zover het oog reikt, maar met vloed verandert de achterplaats van het huisje in een soort badkuip en ja met een heuse stop in het midden. Achter het muurtje waar ik voor sta kolkt dan (met springvloed)het water. Ook het padje stroomt onder, maar niet zo ver, want het helt. Gelukkig maar, anders zou de zee zo het dorp instromen. We hebben er nooit iemand gezien, het zal een vakantiehuisje zijn van Parijzenaars en voor ons toch niet te betalen.Het zou leuk zijn nog eens aan de kust te wonen, maar de prijzen daar zijn inmiddels van dien aard dat we er alleen over kunnen dromen.
Inmiddels zitten we midden in de beloofde stortbuien. Opgediend met zon, een mooi gezicht. Zondag hebben we weer een dorpsetentje onder le chapiteau (de feesttent). Aangeraden wordt stevige schoenen aan te trekken vanwege het te verwachten soppen.
Afgelopen zondag zijn we naar le Salon du Livre geweest, een evenement waarvan wij het bestaan niet wisten terwijl het al 8 jaar hier gehouden wordt op 8 km afstand. Wij kwamen er achter doordat onze gîte gehuurd was door een schrijver/uitgeversstel. De impressie die we na een oppervlakkige rondwandeling kregen was dat de schrijvers overwegend jong waren (onder de 40, wat voor ons jong betekent) en dat de boeken (van buiten) overwegend zwartgallig, luguber en eng waren. Veel doodshoofden op de kaften. Van binnen zal het er niet veel vrolijker hebben uitgezien.
8 km de andere kant op. Vanmorgen las ik in de Portugese! krant nota bene, dat Omar Bin Laden, de zoon van, die hier al jaren met zijn gezinnetje woont, zijn kostje verdienende als kladschilder, zal worden uitgezet wegens ophemeling van het terrorisme. Waar halen ze dat nu weer vandaan? Nooit last van die man gehad. Hij heeft alleen zijn naam niet mee. Ons locale Sufferdje heeft nog niks gemeld.
Onze hertjes, die we al een paar dagen niet gezien hadden terwijl de jagers lustig doorschoten, zijn gesignaleerd op ons eigen pad. Marimon moest er krachtig voor remmen voor ze weer de mais inschoten. Mooie schuilplaats, alleen niet voor lang. Eind october gaat het er af, volgens de buurman. Ze kunnen het net zo goed laten zitten, want er zit geen behoorlijke kolf meer aan sinds de mega hagelbui van een maand geleden. De boer gelooft niet dat de hagelbuien door de changement climatique komen. Hij gelooft nergens in, ook niet dat zijn mais achteruit gaat doordat hij al 9 jaar, zolang wij hier wonen en misschien wel langer de mais op hetzelfde perceeltje plant. Waar gelooft hij dan wel in? Dat het vlees beter is dan de benen. En daar heeft hij geen ongelijk in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten