De feestelijke maand december is begonnen met zoals ieder jaar vanaf 1987, de Téléthon. Dat is een inzamelingsactie op T.V. , zoals Mies Bouwman met 'Open het Dorp', waar het hele land aan mee doet. Op de foto hierboven onze theatergroep die, zoals te zien, een sketch opvoerde met monniken. Ik sta er ook tussen. Wie mij vindt wint een prijs. Die je dan natuurlijk vrijwillig afgeeft aan de Téléthon, die dat geld (of de gebraden kip, al naar gelang de inhoud van de prijs) besteedt aan onderzoek naar 'maladies génétiques neuromusculaires rares'. Als je dat zonderen haperen uit kunt spreken win je nog een prijs (ook af te geven).
Het is raar, maar vanaf het begin van de maand december voel ik altijd iets heiligs in de lucht hangen. Dat komt niet door het kerstliedjesgejengel waarmee alle koren in de omgeving ons een plezier denken te doen. Ook niet door de versierde huizen en dorpen die hier aan een soort competitie meedoen wie er de meeste kerst verlichting tegenaan smijt. Zeker niet door de versiering in ons eigen dorp, dat langzamerhand op de Efteling is gaan lijken en dan ook ieder jaar met de hoofdprijs aan de haal gaat, en al helemaal niet door de blote baby in het kribje. Wat is het dan wel?
Het is een oergevoel overgeleverd uit de oudste tijden dat zich genesteld heeft in onze genen, nog van toen de donkere dagen werden overgenomen door onbekende krachten en machten die zich tussen hemel en aarde ophielden. Die zijn er nog steeds, tenminste hier op Air Souvre, de rest van de wereld weet ik niet.
Ze zijn niet persé slecht, maar op gegeven moment ben je ze zat, dan moet het licht terug en de bloemen en de blaadjes.
Dus flink bidden maar en zingen en eten en vooral drinken!
En tot slot knallend vuurwerk, want weg moeten ze die oude demonen.
Dan komen we tot inkeer. Hè, hè, we zijn weer onder elkaar. We gaan het beter doen komend jaar, véééél beter.
Maar eerst nog een maandje lekker rustig genieten in ons Heiligdom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten