Winterslaapje alstublieft

Sinds halverwege augustus kom ik er niet meer toe mijn blog behoorlijk bij te houden. Dat komt omdat er te veel tegelijk gebeurt en daarom zou ik alles even willen stopzetten voor een winterslaapje, want het gaat me allemaal te snel. Nu is de zomer ineens voorbij zonder dat we één keer naar het strand geweest zijn  bijvoorbeeld en alle toeristen zijn ook stiekem vertrokken zonder zich af te melden.

Zo'n zomer zou warm en sloom moeten zijn, met lange siësta's en lekkende ijslollies. Je moet je een beetje vervelen, naar de herfst verlangen met koelere dagen, zodat je wat kunt doen. Het was wel warm, maar niet sloom genoeg. 19 aug. gingen we een dagje naar Paulette en Raymond in Ronce-les-Bains. Dat is ook weer zo'n plaatsje waar je je oude dag zou kunnen door brengen. Des zomers vol  maar niet te vol met vrolijke vakantiegangers, 's winters bijna leeg met een handjevol chagrijnige bejaarden, zoals wij( dan). 

Over Paulette en Raymond zal ik later vertellen in een apart blog, want die hebben wel een eigen editie verdiend.


De volgende morgen kwamen Dorry en Pee, op vakantie hier te lande, op de koffie. We hadden ze een jaar of 4 niet gezien. 's Middags kwam Dick Bloothoofd( nee, zo heet hij echt) vanuit Bretagne om een weekje bij ons te woofen. Wat betekent dat? Dat was voor ons ook nieuw, zagen we op T.V. Vroeger heette het au-pair, of stagiaire of nog eerder: voluntaire. Het komt op hetzelfde neer, je werkt gratis tegen kost en inwoning. Om ervaring op te doen, heb je wat om op je C.V. te zetten. Dick kwam niet voor de ervaring, maar voor de gezelligheid en om een traditie voort te zetten die 2 jaar geleden zo akelig werd onderbroken toen zijn zwager, kluspartner en maatje ziek werd en  later overleed. Dick heeft heel de hele week heel veel gesnoeid en gekapt, want zo als bekend, zijn we hier vooral bezig met uitroeien. Diezelfde avond zijn we naar een moules-frites -film avond in de open lucht gegaan in het haventje van Mortagne sur Gironde georganiseerd door Coen en Ariane. Staan toevallig in het augustusnummer van En France, waar wij ook in staan!


Die week, van 20 tot 27 aug. was het toevallig ook theaterweek in Blaye, hier 25km. vandaan. We hebben mooie dingen gezien, maar ook overgeslagen wegens hitte. De voorstellingen werden gegeven in de Citadel aldaar, in oude fortachtige gebouwen. Je zou zeggen dat het daarbinnen koel is, nou dat kun je vergeten. Toevallig viel de voorstelling die binnen opgevoerd werd op een snik hete dag en de buiten voorstellingen in het amphietheater op koele avonden( vol muggen, waartegen je bij de ingang een citroneldoekje kreeg aangereikt en een dekentje tegen de optrekkende koelte, waarvoor je 5 Euro statiegeld moest betalen)


Zondagmorgen ben ik met Dick per automobiel met airco naar Nederland vertrokken, een zeer voorspoedige en comfortabele reis. 8 uur en een kwartiertje erbij voor de files voor Parijs vanwege de Rentrée. Heel wat anders dan mijn openbaar vervoer terugreis, zie vorig blog. Ik ben groen en vol goede wil om de aarde te redden, maar dan mag er wel iets verbeteren in het O.V.
Goed, genoeg geklaagd. Ik ben weer thuis en hoe! Na een week grijs weer in nederland schijnt hier de zon!


Weekendje uitrusten op Pied-Sec plage. Maandag naar Bordeaux, alwaar Marimon een gruwelijke ingreep te wachten stond. Hij diende zich te vervoegen bij de kiezenchirurg, die hem na een lichte plaatselijke verdoving, 3 kiezen in zijn kaak schroefde. Hij vond dit niet leuk.

Hier is Marimon gemarteld. De voordeur verklaart waar onze centen blijven.

Omdat we toch te vroeg waren, even een promenade door Bordeaux om de sfeer van de Rentrée te proeven. Al die eerstejaars studentjes op met verwachtingsvolle snoetjes op hun allereerste grotemensenstudiedag.


Maar wel dikke blaren van het voor het eerst weer op gewone schoenen lopen, i.p.v. slippers( ik).


Volgende dag:
Wie staat daar voor mijn neus?

Lo Heijnen rechts), waarmee ik vanaf de kleuterschool in de klas heb gezeten en wiens ouders bevriend waren met de mijne zodat we onze jeugd hebben gedeeld. Hij was in de VUT na een leven als internationaal vrachtwagenchauffeur en wilde nu met een collega de route nog eens per luxe auto doen. Heel toevallig, ook weer door het artikeltje over ons in En France, dat hij bij zijn zusje( mijn vroegere vriendinnetje, die ook in Frankrijk woont, maar dan aan de andere kant, had gelezen en waar ons adres bij stond. Zo zie je maar. Ze hebben in het huisje geslapen, waar even geen huurders in zaten en 's avonds zijn we gaan eten in, goed geraden: het vrachtwagenrestaurant. Morgen verder.

L