Hoe is de stand bij Ellis op Pied Sec plage? Nog steeds zomer en het klinkt gek, en vooral ondankbaar, maar ik begin die warmte beu te raken. Blijkbaar heeft een mens een ingebouwde seizoenwekker die  hem voorziet van bijbehorende gevoelens. Nu is de zomer al 9 dagen officieel afgelopen, de blaadjes vallen schoorvoetend, het is pas om half 8 licht en des avonds willen de chickies het nachthok om 8.15 dicht hebben en mijn seizoenwekker zegt dat het zomerluieren maar eens afgelopen moet zijn. Ik wil aan de slag. Nu is de tijd dat er gestekt en geplant moet worden. De lente is te riskant hiervoor de laatste jaren, te droog. De moestuin moet onttakeld, omgespit en bemest. Ik moet trouwens ook nog ergens mest vandaan halen, maar ook daar is het te warm voor. Ik heb tussen haakjes besloten om de helft van de moestuin op te doeken. Te droog hier, niet voor niets heet het hier Pied Sec. Het enige dat risicoloos goed gaat, is winterspul. Knoflook, uien, tuinbonen, winterspinazie. De rest is veel werk met weinig resultaat en hoge waterrekeningen. Bovendien heb ik er geen tijd voor. Het erf is zo omvangrijk, dat het al mijn beschikbare tuintijd (max. en min. 2 uur per dag), in beslag neemt. Nu gebruik ik de eerste 2 uren van mijn wakkere dag hiervoor, daarna is het alweer te warm. Maar als het nu wat koeler zou worden, zoude ik wat meer tuintijd van mezelf lenen. Nog 4 dagen warm, dus niet zeuren en nog maar even genieten van het koffie drinken in de ochtendzon, die dan nog te doen is en buiten eten onder het zonnescherm, daarna kan ik weer schelden op de regen en de kou. 

Krokusjes, zomaar in het gras. Dit is een teken dat het najaar nadert.