Van een zieke kip tot koffie met sprits.

Vrijdag:

Pierrette was ziek vanmorgen, ik denk dat ze niet van nachtvorst houdt. Ze stond hufterig met haar snavel tegen het gaas en reageerde niet zoals anders, op mijn komst. Wat nu? Vers water en een lekker hapje. Er stond nog iets in de keuken. Pasta met torretjes. Sinds enige tijd wordt onze harde voedselvoorraad, rijst, pasta, geplaagd door  torretjes, die waarschijnlijk al zijn meegekomen uit het land van herkomst. Zo vonden we ze in een nog niet geopend pakje siamrijst. Maar nu ook in een glazen beugelfles waar ik de helft van een pak fusili in had bewaard. Hoe komen ze daar nu weer binnen? Koken met torretjes en al, dat vinden kippen een lekkernij, lijkt mij. Ik bezorg ze inmiddels vers water en daar staat Pierrette, door haar poten gezakt, met benauwd gezicht, midden in de box, een ei te produceren. Het is een windei, dat Bernadette gelijk begint leeg te eten. Pierrette voelt zich na dit ei duidelijk beter. Vanuit de keuken roept Marimon: Willen de kipjes hun pasta al dente? Dat willen ze en even later eten ze dat het dat het een lust is en is er niemand meer ziek.

Tijdens de koffie kwam de post en bracht vanuit de Boerekoolhavenweg uit Boerenkoolspel, twee zakjes met boerenkoolzaad. Volgende winter gaat het gebeuren: we zullen eindelijk boerenkool met worst kunnen eten. Als de vorst wat vroeger komt dit jaar, kunnen we het zelfs tot kerstmaal verheffen. Alles beter dan doorgekookte spruiten. Het is gek, maar Frankrijk kent geen boerekool. Wel rookworst en lekkere ook. Eind mei zaaien, eind juli uitplanten. Dan zullen net de tuinbonen geoogst zijn, wat paardenstront erop en de boerenkool erin. Het enige probleem met zomergoed, is altijd de droogte. Het beste maar zaaien in potten, die heb je bij de hand, dus makkelijk nat te houden, en dan in de zomer maar 2 keer per dag wateren in het begin, na het uitplanten. Ik heb er nu al trek in.

Aan het eind van de middag naar Andernos, aan het bassin d'Arcachon. Marimon had er zijn eerste optreden met het nieuwe koor waarin hij zingt. D.w.z. het koor is niet nieuw, maar hij is nieuw. Altijd spannend, een première. Het optreden was voor een Italiaans -Franse vereniging, die een Italiaanse versie van 3 koningen vierde. La Befana, zo iets als ons Sinterklaas, waar de zoete kinderen cadeautjes of snoepgoed krijgen en de stoute steenkool. La Befana is geen heilige, maar een soort lieve heks (zoiets als ik), afgeleid van Epifania. Helaas waren er geen echte Italianen aanwezig. Slechts derde generatie immigranten die geen woord Italiaans meer spraken en sympathisanten. 

Daar staat Marimon. Hij stoot zijn hoofd bijna aan het plafond en hij staat echt niet op een verhoging.Het is allemaal echt.


Zaterdag:
Werden we getrakteerd op la Galette des Rois, een driekoningenkoek waar een boon in zit verstopt, tegenwoordig geen ordinaire boon meer, maar een keramiek poppetje. De Italiaanse versie is de panettone. Beide koeken zijn niet zoveel aan, maar je wordt er de hele maand mee volgepropt en wee als je de boon treft, want dan moet je niet alleen de hele verdere middag of avond met een kroontje op lopen, maar je wordt ook geacht de volgende gelegenheid voor een nieuwe te zorgen. Wat mij dus trof vorige week bij de theatergroep. Fransen kunnen moeilijk stoppen met de winterfeestelijkheden. Zo zit je in maart nog met kerstverlichting.

De burgemeester leest, omringd door zijn gemeenteraadsleden, moeizaam een nieuwjaarsboodschap voor aan zijn gemeente.


Toch wordt zo'n bijeenkomst, waarbij je behalve de flauwe koek ook een bruisend drankje (of meerdere), krijgt aangeboden, nog goed bezocht. Wij schatten dat het halve dorp aanwezig was. De niet aanwezige helft kan weer gedeeld worden in niet geïnteresseerden en vijandelijken. Deze laatsten zijn ontstaan bij een scheuring 3 jaar geleden toen er plotseling een opstandelijke partij ontstond. Ze hadden geen politiek program, hun enige drijfveer was, dat ze tegen de toenmalige zittende burgemeester met aanhang, waren. Ik hoorde toen per ongeluk bij de aanhang van de zittende burgemeester, maar ik ben overgestapt, omdat ik daar ga waar de meeste bruisende wijn geschonken wordt. Ik ben zeer omkoopbaar.


Het was bijzonder gezellig in de Salle des Fêtes, je hoort nog eens wat en je ziet je buren nog eens. Zo vroeg ik aan een oude buurvrouw die met nog 5 overleefsters op stoelen tegen de muur zaten geparkeerd, hoe het met haar man ging. Ze trok gelijk haar begrafenisgezicht en vertelde dat hij 2 maanden geleden was 
overleden. Maar ze vond wel dat wij maar weer eens een apéro voor heel Pied Sec plage moesten organiseren in het voorjaar als het  wat minder koud was. Dat moesten we dan maar weer eens doen. 
Na afloop hebben we het feest nog even voortgezet met een Engels echtpaar, bij ons thuis. Daar gingen we onverhoopt aan de Calvados en de Wodka, waardoor we de volgende dag enigszins van slag waren.


Zondag:
 Op pad naar Bordeaux, want ik had gelezen dat de winkels open zouden zijn vanwege de soldes. Niets bleek minder waar.
Bordeaux was leeg, op slot en steenkoud. Na wat rillerig, (zoiets als zieke kippen die een windei gaan leggen), om ons heen gekeken te hebben, besloten we de auto maar weer uit de parkeergarage te halen (2,60), en snel op huis aan te gaan, naar de warme kachel en de koffie met sprits. De rest van de dag hebben we niet meer bewogen. De kater van het drankmisbruik van de vorige dag begon toe te slaan en de weersomstandigheden werkten ook goed mee.
Een heerlijk recuperatiedagje, met uw welnemen.