Paardenstront en vroeg naar bed.

Paardenstront, fumier de cheval. Wat zijn veel dingen toch mooi geregeld in de natuur. Zo'n paard staat daar de hele dag in de wei te grazen (lijkt mij een beetje saai, maar ieder zijn meug), en na enige interne bewerking komt dit er uit. Poosje laten liggen en voilà, klaar voor gebruik. Ruikt lekker inmiddels en voelt zelfs lekker. Als bruine zachte aarde. Ik kneed met de hand de grote bollen, net heidegrond die je in pakken van 20 kg. bij de tuinwinkel kunt kopen. Terre de bruyère, hardstikke duur. Dit kost een doosje eieren, eigen teelt, voor zoveel stront als ik wil. Het is geen schaars goed, het paard poept wel door en het baasje moet er ook van af.

Hier is het fijn gemaakt en nu over de moestuin. Ik moest nog steeds een stukje doen, maar het is zwaar nu met de spitvork in die natte, zware, plakkerige klei. Daarom kostte het wel een paar uur en m'n rug. Heb er ook nog koffiedik en hout as doorgedaan. Zou buurman boer Tourtelot er ook zoveel tijd aan besteden? Welnee, die gooit er een zootje kunstmest bij en klaar is ie. 

Zo ver zijn de fèves al, de tuinbonen. Ze hebben 4 graden vorst overleefd. 's Morgens stonden ze dan wat krom en zielig, maar in de loop van de dag richtten ze zich weer op. Ze lijken zelfs al bloemetjes te krijgen. Dat lijkt me niet de bedoeling, want ik denk niet dat die vorst kunnen hebben. Ook wordt er wel eens eentje vanuit de wortel aangevreten, die ligt dan zomaar plat. De gemene grijze wormpjes zitten natuurlijk ook niet stil met dit weer. Ik zal er weer wat nieuwe bonen tussen leggen.

Ik zie dat de kippies inmiddels boven op het pad zijn aangeland. Dat mag helemaal niet. Niet dat ik bang ben dat ze de poort uitlopen, want dat doen ze niet. Maar wel dat ze in perkjes gaan wroeten en dat willen we niet. Erger dan een kudde varkens zijn ze. Heb ze even naar hun nachthok gebracht. Voor straf een half uurtje eerder naar bed.

Maar eerst nog wat eten zei likkepot. De verwende krengen.