We zijn, net als in Nederland, het jaar lekker warm begonnen. Wel stoken, maar met het raam open. Pipeline had er geen moeite mee.

Maandag begon het echte leven weer. Goede voornemens? Nou, eigenlijk niet. Het gaat al goed zoals het gaat, wellicht wat minder dralen en slomen? We zullen zien. De eerste werkdag van het nieuwe jaar eerst de salon ontstoft, alle 2011 spinnewebben de stofzuiger in. Toen de bakken overal op het erf geleegd. We hebben er nu 3 van 500 liter en 2 van 300 liter. Er moeten er nog een paar bij, dat is zeker, maar ze zijn duur, de krengen. Nu waren alle beschikbare bakken meer dan vol, dus heb ik ze met de nieuwe lidl pomp allemaal leeg laten lopen in de vijver, dat zal hem leren daar maar onnut half leeg te staan. Het vullen schiet niet op dit seizoen, normaal hoort dat ding al vol te staan, maar hoewel het de maand december bijna altijd nattig was, was het ook niet meer dan dat. Een flinke 24 uur durende plensbui hebben we nodig, dat gemiezer hebben we niks aan. 


Gistermiddag ben ik bezig geweest mijn theaterjurk pasbaar te maken, want 's avonds was het défilé.

Gelukkig bleek de jurk ook bij de andere dames te klein, het eerste half uur van de repetitie ging heen met het met veiligheidsspelden bij elkaar sjorren van de achterpartij. Maar het resultaat mag er wezen. Janine's groene schoenen vloeken helaas behoorlijk bij haar jurk. Groen is een moeilijke kleur. Niet zoals blauw waar je verscheidene tinten van bij elkaar kunt zetten zonder dat het stoort. Met groen is dat anders en zoals weer blijkt, niemand heeft geheugen voor kleuren, het is altijd anders dan je je herinnert. De jurk had ze een uur eerder gekocht en aan haar man meegegeven. Nooit doen. 

Vanmorgen naar Bordeaux voor kiezencontrole en administratieve rompslomp. Grijs, nat, vuil in Bordeaux. Een stad is al net zo somber als de provincie, als het regent. 's Middags moest mijn voituurke naar de controle technique, een 2 jaarlijkse keuring. Altijd  weer spannend.

Hier komt ze aan, in bezit genomen door een vreemde man, maar moedig als altijd. Ik heb haar toegefluisterd dat het onderzoek geen pijn zal doen.

Hoe zal ze zich houden? Wat zullen ze allemaal bij haar ontdekken?

Niets! Impec! Helemaal gezond. Ze mag weer mee naar huis. Veertien jaar oud en als nieuw. Heeft me wel 65 euro gekost, maar vooruit, 't is weer voor twee jaar. Mijn Laila gaat nooit verloren.