Ben veranderd van gymclub. Eerst ging ik naar St.Ciers (10km), nu heb ik de gym in eigen dorp ontdekt. Wat een verschil.
In St. Ciers stonden we de halve tijd te kletsen over hoe je de kalkoen braadt en wie er nu weer dood is. Hier stevige muziek: Down on my knees, I'm begging you, please don't leave me alone!
Vanmorgen voor het eerst 'steps'. Die kreet achtervolgt me al jaren, maar nooit gedaan. Echt wat voor mij, ik raak totaal in de knoop met al die pasjes. Gelukkig de anderen ook, maar die schijnen het toch vaker gedaan te hebben. Iemand zou het mij in zeer vertraagde opname voor moeten doen, dan is er nog hoop. Ook besef ik dat ik er niet leniger op word. Was ik altijd al iets aan de stijve kant, langzamerhand sla ik niet zo'n slecht figuur als keukendeur. Oefenen helpt niks, want als ik de volgende morgen opsta ben ik weer net zo stijf als voorheen, maar dan ook nog met spierpijn erbij. Denk nu niet dat het door mijn ouderdom komt, veel anderen op de club zijn nog veel ouder. Le sourire!! roept la maîtresse van tijd tot tijd door de zaal. Dan proberen wij allen zo cool mogelijk een van inspanning verwrongen grijns te produceren.
Nee makkelijk is het niet, maar het is leuk!!!
Klik op link bovenaan de pagina om te zien hoe het nu is.
Kan de kijker het zich voorstellen dat ik daar 3 dagen kapot van ben? Ach, een gepensioneerde moet wàt..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten