Een betonnen wasbak verplaatsing.

De kogel is door de kerk, wij hebben Pied Sec plage bij een Agence Immo voor verkoop aangeboden. De schatting viel nog niet tegen, maar wij gaan daar toch nog en beetje onder zitten om de heftige concurrentie het hoofd te bieden. 

Nu is het zaak het terrein zo goed mogelijk op te ruimen en bij te schoffelen, want een net en kaal terrein veronderstelt minder onderhoud dan wanneer het een rommeltje is.

Er komt nog bij dat wij vorige week een stormpje te verduren gehad hebben, waardoor het terrein vol ligt met takken, gebroken en/of omgewaaid meubilair, ja zelfs halve bomen.
Stukje bij beetje zetten we de boel weer overeind, slepen takken weg en maken het schoon. Iedere dag wat.

Vandaag heeft Marimon een aanval op de wasbak geopend. Het ding stond in de buanderie, maar is daar twee jaar geleden door Marimon en buurman Tourtelot uitgesleept. Samen hadden zij de grootste moeite met het onhandelbare ding van gewapend beton.
Ik dacht eerst er iets van te maken, zoals een vissen-of plantenbak,
maar het werd uiteindelijk een afvaldumpplaats. 

De eerste klapjes zijn gevallen, maar hoe krijgt Marimon dat loodzware ding nu in zijn eentje bij de stort?

Stap 1: Remorque in de juiste houding plaatsen en de zandhoop stutten om instorten te voorkomen.

Stap 2: Wasbak op de diable plaatsen.

Nu er op. Hoe gaan we dat nu doen. Hij denkt....

Een, twee, drie, in godsnaam.

Et voilà, hij zit er op.

Kijk Rambo daar nu eens staan. Hoe oud zei je ook weer dat hij was? De baby-boom generatie, for ever young. 

Hij ligt er op, even uitpuffen. Nog een stukje naar voren voor het evenwicht.

Klaar voor de reis naar de stort. Le tri. Die laarzen zijn zeker 40 jaar oud. Gekocht in Utrecht bij Truus van Hanegem.

En nu staat het poezenhuis er. Daar was het allemaal om begonnen.