Met melk meer mans, met Perry meer sjans.

November is niet mijn favoriete maand, vooral niet als het steeds regent. Ik probeer de lichtpuntjes te grijpen als ze zich aandienen, zoals: zaterdagse boodschappen bij Leclerc, the highlight of the week. Vooral als je je uit mag leven in het uitzoeken van een bh.

Nog niet zo makkelijk, want moet wat steun geven vanuit de onder en zijkanten, de zogenaamde push-up, maar het mag er ook niet weer boven uit brobbelen. Een jongere oudere heeft het niet makkelijk. Keus genoeg in het beginnerscircuit. Daarvan zijn de cups (in het Frans zo aardig 'bonnets' genoemd) veelal voorzien van een schuimrubberlaagje. Op de groei, zullen we maar zeggen. Net als de blokken op de trappers van je eerste fiets. 



De avonden brengen wij verder braaf en in harmonie door met boeken en poezen.

Maar de volgende middag, zittend voor de open haard bij vrienden, begonnen mijn bovenbenen allerakeligst te jeuken.

Ziehier het resultaat:

15 bulten op elk been!


Het zijn aoûtats, hooimijt, die je normaal gesproken oploopt tijden de hooimand, augustus. Dat ze zo lang aktief blijven, komt door het relatief warme, vochtige weer. Ik had er last van toen ik in de tuin werkte. Nu heb ik al dagen niet meer in de tuin gewerkt en het was ook over. Waar komen die nieuwe dan opeens weer vandaan?

Ik denk dat Samir de schuldige is. Die panty had ik aan gister voor de haard, toen de jeukaanval begon en Samir heeft ze de avond ervoor liefdevol uitgedeeld. Het zou kunnen dat ze daar rustig blijven zitten tot ze door hitte gewekt worden.


Vanmiddag weer een lichtpuntje: de zon!

Even in de harde wind, langs de Gironde naar Vitrezay lopen.
Ach, november valt ook wel mee..