De ramoneur is geweest om de schoorsteen te vegen die gister al door Marimon geveegd was. Hij veegde nog maar een keer, voor de show, want als je je huis verkoopt moet je bij de notaris een bewijs kunnen overleggen van een een officieel erkend veegbedrijf. Met stempel. Marimon heeft het al die jaren zelf gedaan. 75 euro per keer bespaard. Drie keer per winter, reken maar uit.
Buurman T. is langs geweest en heeft onder luid protest het moeilijke kipje uit zijn lijden verlost.
Gister was het een klein drama. Ik had zo terloops tegen de buurman gezegd dat ik het moeilijke kipje niet mee wilde verhuizen. Amarette had een akelig karakter. Altijd al een chagrijnige einzelganger en tegen de jonge generatie onverdraagzaam. Alle volwassen kippen verdroegen de jonkies, behalve deze, die ze bijna dood pikte. Nu zijn de kleintjes groot en nemen revanche. De leider van het stel neemt haar meerdere keren per dag op ruwe wijze te grazen.
Met gevolg dat Amarette zich de meeste tijd van haar jonge leven in de bamboe schuil houdt. Ik denk ook dat haar gezondheid te wensen overlaat, want ze legt al een hele poos niet meer.
Buurman liet er geen gras over groeien en wilde meteen aan de slag. Ik zei nog dat Amarette zich niet zo makkelijk liet vangen, zij is niet als de andere die zich laten aaien en altijd om mij heen zijn.
Hij dacht dat hij haar zo te pakken zou hebben, maar het werd een wilde achtervolging door de bamboe, waarbij de 80 jarige een killersblik in zijn ogen kreeg en met een bamboestok op haar in begon te timmeren. Hij was totaal door het dolle en ik moest al mijn autoriteit uit de kast pompen om hem tot rede te brengen.
Ik sprak af dat ik haar 's avonds zou opsluiten in de isoleer, zodat ze er 's morgens zo uit te pakken zou zijn. Het zal zijn gevorderde leeftijd zijn, maar hij zag kans haar nog te laten ontsnappen. Dat werd natuurlijk weer een wild gefladder en gekrijs en ik had al zo de zenuwen, want hoewel het niet mijn lievelingskipje was, blijft het toch altijd moeilijk voor mij om een dier in de stress te zien.
Allez, het is gebeurd. Nu kunnen we rustig met acht brave kipjes en twee makkelijke poezen verhuizen.
Gister heeft de knul zonder graafmachine, want die had hij net schoongemaakt, met de schop alle loopgraven dichtgegooid, nadat eergister de controleur van het waterschap de werkzaamheden had goedgekeurd. Bravo Marimon, en bravo knul, goed werk geleverd.
Vanmiddag nog even langs de Mairie voor een bewijs dat ons chÃĒletje met vergunning is gebouwd en volgens plan is afgeleverd, vijf jaar geleden. We hebben dat alleen mondeling gemeld indertijd, en nooit een officieel papier van gehad. Dat brengen we dan naar de notaris, samen met het papier van de ramoneur. Dan hebben we alles bij elkaar, hopen we. We zullen die notaris eens aan het werk zetten. Nu nog een lijst maken van de spullen die we achterlaten voor de nieuwe bewoners, daar hadden ze om gevraagd. en dan nog een heleboel afscheidsetentjes. De eerste zal over een half uurtje zijn. Ik heb honger.
Jullie vergeten ons toch niet??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten