Wat we deze week voornamelijk doen is verwijtende blikken incasseren. Mensen vinden het niet leuk als je weggaat, het wordt bijna gevoeld als verraad. Zijn wij niet goed genoeg? Zul je ons dan niet missen? Nee, ik denk wel aan mensen die ik gekend heb, maar echt missen, nee. Je mist degene met wie je iedere dag te maken hebt: je man, je vriend, je vriendin, je kind, je hond. Maar niet mensen naar wie je zwaait op straat, die je ziet op de gym, met wie je een keertje koffie drinkt of een maaltijd deelt. Wel zal ik de kennissenkring als geheel missen als we daarginds niemand leren kennen en eenzaam worden. Een kennissenkring is inwisselbaar.
Wat we ook doen is zorgen dat de afvalverwerking op het erf in orde geraakt. De fosse septique en bijbehorend uitloopveld.
De ons aangeraden knul is gekomen met zijn graafmachientje.
Wij hebben gister een strook van anderhalve meter bamboe gekapt en weggesleept zodat hij er beter doorheen kwam, met gevolg dat ik gisteravond om acht uur in slaap sukkelde op de chaise longue.
Vijf bij anderhalve meter bamboe is veel als je op de grond ziet liggen. En dat moeten we nog gaan opstoken ook. Wat een reuzeknallen zal dat geven. De buurt zal het weten dat ze nog niet van ons af zijn.
De geul vandaag. Vanmiddag wordt de pijp al gelegd.
Alleen met mijn lieve autootje gaat het even minder. Ze is in de garage opgenomen met een kapotte brandstofpomp.
Het gaat ons wel 1000 schattige eurootjes kosten, want een ziekenfonds voor je vervoermiddelen bestaat nog steeds niet en die garagisten hebben een hoger uurloon dan een chirurg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten