Verhuizen is veel gedoe.

Verhuizen is leuk, maar ook een enorm gedoe. Niet alleen moet alles ingepakt, weggegooid, terug-of weggegeven worden, je moet ook zoveel regelen. Vanaf maandag, toen we hoorden dat de koop echt de 21ste doorgaat, zijn we aan het bellen, mailen, regelen en rennen. Vooral toen bleek dat de koop ginder helemaal niet in een paar dagen te regelen is, wat Florence van de Agence ons voorgespiegeld had. Het kon zelfs 3 maanden duren, want de gemeente heeft recht van eerste koop op landbouwgrond en dat moest eerst uitgevogeld worden. Ook de verkoper, onze aardige Engelse Allan, was in alle staten van paniek. Maar zo gauw krijg ik dat niet leeg daar, er moet nog van alles verkocht en opgehaald!!

Wij, ondertussen, begonnen als een gek de boekenkast in te pakken (ik), en de kelder, garage, buanderie uit te mesten (Marimon).
Wij bespraken een verhuiswagentje en kochten dozen.


Dinsdagavond belde Florence van de A. Of we per kerende post een geboorteakte, een trouwakte en een cheque van 144 Euros op naam van de SAFER willen sturen, dan zou de procedure vlugger gaan.. Wij, moe van de dag, zeggen oui, oui, oui, c'est bon. 
De volgende dag denk ik, dus de procedure duurt normaal 3 maanden, maar met wat centjes is het ineens in een week voor de bakker. Dat ruikt naar louche. Dus dat mailde ik Florence.

Ondertussen had ik op internet gezien wat die SAFER voor organisatie was. Zij zorgt voor de verdeling, aan-en verkoop van landbouwgrond. Daar is niets op aan te merken, tot zo ver.
Maar ik zag al snel dat deze organisatie niet altijd even eerlijk handelt en dat er ook wel eens een rechtszaakje tegen gevoerd wordt om die reden. Ik vertel Florence chagrijnig wat mijn bevindingen zijn en dat ik natuurlijk, doch zeer tegen mijn zin, betaal omdat 3 maanden dakloos duurder komt, maar dat het een stinkend zaakje is. Ja, mailt Florence terug, dat is het ook, maar het is nu eenmaal het systeem. Als zij al niets kan doen tegen 'het systeem', kan ik het helemaal niet, dus laat maar zitten ( tot nader orde).

Gister de katten laten injecteren tegen alle mogelijke ziekten, tot rabiës aan toe, onvlooien, ontwurmen en een chipje, want ze zullen een paar weken in pension moeten als wij onder de bruggen in Parijs slapen. 

Voor de kippen heb ik een pracht oplossing. Nek omdraaien.
Grapje. De zoon van vrienden van ons uit de Corrèze, is kort geleden met zijn gezin vanuit Nederland naar Normandië verhuisd.
Hij blijkt 16 km. bij onze toekomstige woonstee vandaan te wonen. Bij navraag bleek dat hij juist een kippenhokje aan het timmeren was, omdat hij aan kippen wilde beginnen. Dat kwam goed uit!

Vandaag vonden wij een véto en een cattery, op 10 km. afstand.
Ook weer geregeld. Wij hadden ook eindelijk onze toekomstige bewoners aan de lijn. Ze zijn net zo verstressed als wij en blijken veel aardiger dan toen ze hier over het terrein rondhobbelden. Wij hebben sympathieke afspraken kunnen maken, zoals dat zij hier in de gîte mogen overnachten de avond voor de koop en wij nog een dagje hier mogen blijven na de koop. Is toch minder stressig.

Afgelopen nacht ook weer eens helemaal doorgeslapen en niet wakker gemaakt door Marimon die midden in de nacht met een piekervraag aankwam. Wat doen we nu met.. en hoe moet het nu als.. 
Daar moet je je 's nachts niet mee bezig houden want dan slaap je niet meer. Met het eerste daglicht komt de oplossing meestal vanzelf. 

Wij hebben de cheque en alle akten verstuurd, behalve mijn geboorteakte, die mijn lieve dochter (die het toch al zo druk heeft), voor mij gaat ophalen in Zaandam. Nadat ik haar vanmorgen een machtiging gestuurd heb.

Marimon heeft zijn aktes opnieuw verstuurd na een bezoek aan de mairie die de kopiën eerst had moeten stempelen. Weer op de post.

Und so weiter und sofort. 

We zijn nog niet overspannen.

Maar dat komt nog wel.