Granville, ma ville.

Weer zo'n droom. Ik ben in Rome met mijn ex-echtgenoot. Wij bevinden ons op een druk plein met veel toeristen (Sint-Pieter)?
Hij zegt: 'Wacht hier even op mij', en duwt me in een auto met gesluierde vrouwen. Ik wacht, maar hij komt niet meer terug.
Ineens is het donker en zijn alle vrouwen verdwenen. De auto zet zich in beweging. Ik zie geen chauffeur. Ik tast met mijn hand naar de bestuurdersplaats, maar er zit niemand. Dan is het ineens heel licht en zonnig en blijkt de auto een trein, of een tram. Het is rustiger, we zijn buiten de stad. De tram stopt bij een halte. Ik stap uit.
Dan realiseer ik mij dat mijn ex mij nu niet meer kan vinden, dat ik geen mobiel nummer van hem heb en hij niet van mij.Dat ik niet eens een mobieltje bij me heb, of geld of zelfs maar een tas met wat dan ook er in. Ik wil naar mijn (ex)schoonouders (zijn al jaren dood), maar ik weet niet meer waar zij wonen.
Ik sta daar en weet dat ik verloren ben.

Helemaal niet verloren. Ik loop met Marimon in Granville en ik heb een tas zo te zien, waar vast wel een mobieltje in zit.
Het is stralend weer en iedereen is blij, want het is weer zomer.

Caen was aardig, maar Granville was grandioos. Zo levend, zo vrolijk. Oude plaatselijke chic en nieuwe sjofele Engelsen vullen elkaar perfect aan.

Het is ook een kuuroord, thallassotherapie. Je ziet er veel herstellenden. Deze man draaide de hele dag, als een kip aan het spit, zijn lijf rond onder de zon om de psoriasisplekken op zijn huid
te stoven. Vanuit zijn vastgepinde positie probeerde hij iedere voorbijganger aan te klampen voor een praatje. Zijn keus viel wel steevast op dames, dus misschien zocht hij wel een huishoudster.

 Zou een uitkomst voor me geweest zijn als ik niet wakker geworden was uit mijn droom. 

Bij een kuuroord hoort een casino, zodat de (toenmalige) rijke gasten 's avonds ook nog wat te doen hadden.

Nu is er ook een theater in gevestigd. En een restaurant met heel redelijke prijzen. Ik weet niet of je er nog steeds kunt gokken. 
Het publiek is er danig veranderd sinds het ziekenfonds de kuur betaalt.

De kademuur met er tegenover de bootjes.

Veel visrestaurants op de kademuur.

De achterliggende stad is ook zeer het bezoeken waard. Zij is niet platgebombardeerd in W.O. 2, zoals Caen, dus je ziet nog veel mooie oude huizen, zoals deze.

De haven, met de visrestaurants. Rechtstreeks bevoorraad vanuit de bootjes.

Zo'n autootje zou mij wel lijken. Het zijn boodschappenwagentjes van de Coccinelle minisupermarkten, die je hier veel tegenkomt in de dorpen. Wij zijn er ook vaste klant bij onze eigen Coccinelle in Teilleul. 
Ze hebben er alles, maar dan niet in 100 verschillende merken. 

Granville, op 80km. afstand, (waar je wel anderhalf uur over doet),
staat tot nu toe op nummer 1 van ons stedenlijstje. In deze omgeving dan, want Bordeaux blijft onze eeuwige favoriet.
Voor vele herhalingen vatbaar!.