En de zomer, zij duurde voort...
Het is alleen 's avonds en 's nachts dat we de aankomende herfst voelen, overdag kunnen wij onszelf wijsmaken dat er geen einde aan het feest komt.
Wij hebben hier de ervaring opgedaan dat voor de meeste bloemen en planten water belangrijker is dan zon en warmte.
Neem nu deze Spaanse Margrieten. In het voorjaar als 3 kleine plantjes meegenomen uit Nederland. Is nu een heel veld geworden.
En kijk eens hoe wij nog in het groen zitten. Geen spoortje herfst!
Maar 's nachts liggen we IJzeren Heinig te bibberen onder ons fleecedekentje, omdat we vinden dat het dekbed pas op 1 october uit de dekenkist mag. En des avonds, zitten we rozig van de zon tegenover elkaar aan de keukentafel, het enige vertrek waar een elektrische radiator wat warmte verspreidt. De rest van het huis is nog niet aan de winter toe, want Richard Abbott, een Engelse verwarmingsmonteur, waarvan we het mobiele nummer kregen toegeschoven, maar die wij niet kennen, heeft zich nog niet gemeld en de radiatoren vertonen onderhoudsgebreken.
Wat verwarming betreft waren we verwend in de Charente, met ons Jotul kacheltje en hout van eigen bomen...
Maar ik hou mij wel warm met de piano, die me menig zweetdruppeltje kost! Het is net als met autorijden in het begin, je moet aan alles tegelijk denken. Je linkerhand en je rechterhand en maten en tellen. Waar zit de 4de vinger van mijn rechterhand ook alweer, en waarom moet mijn linkerhand in sol spelen terwijl de rechter op do zit? Iedere dag wordt er een tipje van de sluier opgelicht. Reuze spannend. Gelukkig heb ik Marimon als achtergrondcoach, voor als ik er helemaal niet meer uitkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten