Weer zo'n vrolijke dag.

Vanmorgen om kwart voor 10, terwijl we klaarstonden om naar de plantenmarkt te gaan, zag ik dat het glas van het dakraam van de logeerkamer uit zijn sponning gegleden was. Ik keek zo tegen de heldere hemel aan. 

Marimon gealarmeerd, die net lekker met zijn kopje thee zijn faceboekje zat te lezen.

Binnen de kortste keren stond de ladder (dezelfde als die van Poesje's dakavontuur), tegen het dak. En daar was hij al.

Ga jij maar vast naar de plantjesmarkt, zei Marimon.
Maar ik ga toch niet weg en laat hem daar leegbloeden onder de ladder? Ik blijf stand-by om 15 te bellen of 18, de pompiers.

Het liep goed af, binnen een uur zat het dubbele glas weer provisorisch op zijn plaats en konden wij alsnog vertrekken.

Wij hadden nu nog maar een uurtje, want om half één moesten bij een etentje van Marimon's nieuwe koor zijn.

De bedoeling was om planten mee te nemen voor de troc (ruil).
Ik had hiertoe een hele Crocosmia uitgegraven, of liever gezegd, van de plastic laag gescheurd waar hij op was gegroeid.
Maar niemand bleek erg gecharmeerd van deze woekeraar, die we uiteindelijk tegen sluitingstijd weer mee terug hebben genomen. Maar de kweker ter plekke durfde er rustig 7,50 per potje van drie stengeltjes voor te vragen. We hebben er daarom niets gekocht, want de aanwezige pro's, vroegen dezelfde prijzen als thuis in hun winkel. De amateurs hadden wel wat stekjes die je mee kon nemen, als je wat in de verenigingspot doneerde. We zijn trouwens lid geworden van de tuinclub die deze dag had georganiseerd.
We zijn nu lid van zo'n zeven verenigingen.

Volgend jaar gaan we diezelfde Crocosmia in potjes zetten en iets onder hun prijs verkopen. Dat zal ze leren.

Erg duur allemaal dus, en alle kwekers dezelfde prijzen, aan concurrentie doen ze hier niet, Franse zijn geen commerçanten, zoals Nederlanders. Het zit er gewoon niet in.

Maar het was wel gezellig en enorm druk bezocht. Zoveel mensen hadden we niet verwacht. Het weer werkte ook goed mee natuurlijk. Hier Marimon met de buit op weg naar de auto.

Ook kon je er werkelijk aardige knutselwerken kopen.

Weer een zonnige, en gelukkige dag. Na het eten zijn we nog even teruggegaan, ook omdat we het restant van onze Crocosmiawortelkliek moesten ophalen. Heen had Marimon hem gehuld in een deken op zijn bult gesjouwd, maar terug hadden we het systeem begrepen. Voor een kleine fooi, liepen jongetjes en meisjes heen en weer met kruiwagens. Slim bedacht.

En toen racen naar het etentje van het koor.

Dat enorm gezellig was. Aardige mensen ontmoet en we hebben nog meer het gevoel dat onze integratie op weg is om te lukken.