Rood met witte stippen.

De regen komt mij zo langzamerhand de neus uit, ik wil zon!!

Gelukkig hebben we af en toe een verjaardag, in dit geval de mijne.
Ik ben nu een 'Soixantehuitard', wat in Frankrijk een bepaald  genre mens mee wordt bedoeld, n.l. degene die mee hebben gedaan aan, of sympathiseerden met de revolutie van '68. 1968, viel in Nederland in 1967, toen er op een stralende junidag rellen uitbraken in het centrum van Amsterdam.
Ik zat op die bewuste dag met mijn vriendinnetje in de tram op weg naar Zandvoort, toen we werden verrast door rellen voor het Telegraafgebouw. Wij gelijk uitstappen natuurlijk, want voor een 19-jarige, zijn rellen spannender dan het strand.
Bovendien reed de tram niet verder. Wij hadden geen idee wat er aan de hand was, maar liepen vrolijk mee achter de reuze rol krantenpapier, die als een tapijt voor ons voeten werd afgewikkeld.
In de loop van de dag, terwijl we ons in de steegjes van het Damrak naar de Nieuwendijk probeerden te beschermen tegen de paarden van de marechaussee, hoorden we flarden van hoe het zat. 
Boze bouwvakkers, vakantiebonnen, een in elkaar gestorte dakdekker, opstandige provo's en ontevreden studenten. Verder ook mensen zoals wij, de sensatiezoekers, reltoeristen die van toeten noch blazen wisten. Een jaar later barstte de boel in Frankrijk los. 
Daar was zoiets sinds de 'Grote Revolutie' van 1789, niet meer gebeurd. Behalve, mondjesmaat, in de mijnstreek, maar dan wel 2 eeuwen geleden.
De opstand van 1968, in Parijs, was voornamelijk een studentenkwestie en serieuzer dan onze Telegraafopstand een jaar eerder, maar die heeft wel de sluimerende onvredegevoelens getriggerd. In 1969 volgde het Maagdenhuis.

https://www.youtube.com/watch?v=bBtEu9UePHE

Mijn verjaardag verliep minder sensationeel, maar opwindend genoeg voor een 68 jarige. 
Marimon had een uitje bedacht naar een stadje, een klein uur gaans richting kust, dat hij ook niet kende, maar dat in de Guide Touristique de Normandie werd aangeprezen als zijnde aantrekkelijk voor de tourist. In de zomer kun je er over de hoofden lopen (zegt het boekje). Nu was het stil.

Een café sympa ontdekt, waar je ook lekker kunt eten en een publiek heeft waar we ons thuis bij voelen. 

Bij thuiskomst was de post geweest.

Een pakje van Vanessa met snoepjes en theetjes en ander prachtigs.

En een pakje uit China, maar dat was toevallig, want dat had ik al maanden geleden besteld. Een jurk, rood met witte stippen.
De maat klopt, maar het is geen gezicht, meer voor een 8 jarige bedoeld. 

Mijn oma uit Delfzijl had zoiets voor mij en mijn zus gemaakt, maar dan rood met zwarte stippen en voor mij met allemaal stroken. Mijn zus, die 6 jaar ouder was, en dus een jaar of 14, vond het helemaal niet leuk dat ze in dezelfde jurk moest lopen als haar kleine zusje. 
Ik ga het ding wel verbouwen, er komt vast nog iets draagbaars uit. 

Dit is blauw met witte stippen. Ik was een jaar of 14 en voelde mij een prinses. Die pantoffels passen er niet helemaal onder, dat had mijn vader als fotograaf moeten zien. Ruud speelt gitaar op de achtergrond. Bosje narcissen op tafel. Het was vast voorjaar.