Vossen en viooltjes.

De week goed begonnen door van op het erf rondslingerend materiaal een stellage te bouwen om potten met viooltjes op te zetten. Ik kon namelijk niet langer wachten tot die narcissenbollen eindelijk eens open klapten. Wel duur die plantjes hier en nu op zo'n vroeg tijdstip.

Daarentegen hebben wij de financiële balans weer op orde gekregen door bij de Lidl een bak verlepte primula's te scoren voor de somma van 1 euro. De overwinst hebben we toen maar vebrast bij de hyper-U in Mayenne, waar we ons te buiten zijn gegaan aan Dahliaknollen, Lelietjes van Dalen, Irissen, een Forsythia, een Spirea en een Céanothe (met van die kleine blauwe bloemetjes, je weet wel). Dus weer een hoop werk voor mij en een hoop geld minder in Marimon's knip.

Voor de primulaatjes, moest ik een stukje grond bouwrijp maken, wat nog niet meevalt met al die stenen en flessenscherven die de vorige eigenaar in de grond gedumpt heeft en bovendien met de ongevraagde hulp van 8 kippen, die ik steeds van m'n spa moest slaan.

Vandaag, toen ik de tweede serie ging planten, kreeg ik maar hulp van 1 kipje, wat vreemd was, want als eentje ontdekt dat ik aan het graven ben, zijn de andere er als de kippen bij. Nu niet, het bleef stil. Tot er eentje aan kwam waggelen en zich in een kuil in het gras verstopte.

Foute boel. En inderdaad, 2 kipjes zijn niet thuisgekomen. De rest liet zich gedwee in het hok opsluiten, wat we niet gewend zijn om 4 uur 's middags. Wel makkelijker zo voor mij om de rest van de bakruutjes te planten. De enige zwarte, de dikste en oudste, heeft zijn traagheid moeten bekopen. Plus nog een bruintje. Ik hoop dat de vos het hierbij laat.

De derde donderdag van de maand worden in de bejaardenclub de verjaardagen van de voorbije maand gevierd. Hiertoe dient de jarige een tientje in de kas te storten, zodat deze kan worden gefêteerd op een tulband met kaarsjes, diverse wijnen en een bos bloemen. De tulband wordt als de kaarsjes zijn uitgeblazen, mee terug naar de keuken genomen om daar in stukken gehakt te worden, zodat alle aanwezigen hun deel kunnen krijgen. Dan wordt er voor de jarige een lied gezongen. Eigenlijk zou de époux/épouse dat moeten doen, maar als die er geen zin in heeft of zich niet capabel acht, kan er een vrijwilliger gevraagd worden. De sfeer is altijd om te beginnen hartelijk, dan vrolijk en na het derde glas, uitbundig te noemen. Er wordt wat afgezoend. Ten eerste al is de jarige herhaaldelijk de klos, ik in dit geval, maar op de duur is de hele zaal aan het klinken en kussen. Jarig of niet, iedereen gaat tevreden naar huis toe, want iedereen heeft zijn portie aandacht en liefde weer binnen.

Marimon wilde een prachtige fotoserie maken, maar de batterij bleek leeg. Dan maar met het mobieltje, minder scherp, minder rimpels.

We hebben nog nooit op zo'n vrolijke bejaardenclub gezeten!