Eindelijk déconfinement.

Morgen is het zo ver. Wij krijgen onze vrijheid gedeeltelijk terug. Jammer aan de ene kant, want ik vond het wel intiem zo zonder bezoek en ook goed voor mijn gemoedsrust, geen zelfdwang in de trant van: je moet naar het strand, een stuk fietsen, een lange wandeling maken, naar het verjaarsfeest van de club, vieze zuurkool eten, te veel slechte wijn drinken. Nee, gelukkig mag ik niks. Niet omdat ik te lui ben, maar omdat het verboden is.

Voordeel ook dat de tuin (bijna)op orde is. Nooit helemaal natuurlijk, want ik heb nog niet een hoekje af of ik bedenk weer iets voor een volgend hoekje, en sporten doe ik wel door het 150 m. lange padje naar de weg 17 keer heen en weer te lopen, dat is 5 km.
Ik zie hoe de mais groeit, nu nog klein en lief, over een maand bedreigend of er een leger triffids over je heen komt wandelen.

Aan de andere kant zit een betere boer, die doet netjes aan rotatiecultuur, ieder jaar een ander gewas. Dit jaar graan, gelukkig.

Ongelofelijk hoe hard dat groeit, vorige week leek het nog op gras en nu zitten er al heuse graantjes in. Het wordt niet veel hoger en het is er ook snel weer af. Met maïs zit je tot aan de winter aan toe met bruine, verdorde stengels.

Kortom, wij hebben een heerlijke confinement gehad.

Maar morgen, als de grote wereld weer open gaat en ik weer in mijn autootje mag krossen geeft niet waar heen, zonder doel, zonder briefje. Als ik mag fietsen zo ver als ik wil. Morgen als ik weer naar de poubelle mag, tassen vol lege flessen en papier in de containers mag gooien, stapels takken op de remorque naar de groenstort mag brengen. Langs het strand mag wandelen (niet liggen, niet op het strand). In de stad mag lopen, warenhuizen mag bezoeken. Naar de Hennis, jaaaa!!

Als het echte leven weer begint, maar gelukkig nog niet helemaal....

Zou alles dan anders worden? Beter? Aardiger?

Welnee, alles blijft hetzelfde. We staan met z'n allen te trappelen om weer te gaan vervuilen, te gaan stressen, op naar de burn out. Voor eeuwig een mondkapje op vanwege de vervuiling, wat maakt het uit, we zijn het nu gewend. Want ja, we hebben wel gezien dat de lucht en de rest een stuk schoner wordt, maar ook dat we in dat we in een armoedespiraal terecht komen als we minderen en dat willen wij verwende westerlingen niet. En ook de oosterlingen en zuiderlingen niet, die net een beetje uit het dal aan het krabbelen zijn. Mogen zij ook een beetje welvaart, alsjeblieft?

In een rijk olieland werden afgelopen week 30 gastarbeiders door een goederentrein overreden terwijl ze te voet langs de rails gingen op weg naar hun thuisland 175 km. verderop. Ze waren ontslagen wegens corona en er reden ook geen personentreinen meer om dezelfde reden. Ze hadden 37 km. afgelegd toen ze even de tijd namen voor een tukje. Vijf mensen overleden de volgende dag in het ziekenhuis. Drie mensen hebben het overleefd. 
Zij moeten nog 138 km. afleggen.