Rust en vrede bij de Chapelle voordat het onweer losbarst.

In dit paradijsje leven wij dus. Er zijn geen messentrekkers of fietsendieven. Geen amfetaminelabjes, (hoewel ik dat niet met zekerheid durf te zeggen, zoveel afgelegen boerderijen en leegstaande schuren, van die aardige paardenboer in het oosten des lands had ook niemand het verwacht, arme man, krijgt hij straks nog een miljoenenclaim op zijn dak). En Poetin weet niet waar Saint Mars d'Egrenne ligt.

Ik wilde eigenlijk naar het strand, want een mens is nooit helemaal tevreden, maar de hemel trekt dicht, het rommelt om ons heen, we kunnen het aan onze zorgen toevertrouwde lapje grond met toebehoren niet zomaar aan het spel der elementen overlaten. 

De boeren zijn al vanaf het eerste ochtendgloren bezig om het gemaaide gras binnen te halen, grassen noemden wij dat vroeger, en zo te horen is het gelukt, het is stil om ons heen.

Vlug maar de lucht in dit berichtje uit den vreemde, voordat de bliksem in de life box knalt en we weer een week geen internet hebben.