Kippenbox

Gistermorgen waren de chickies opgerukt tot aan de keukendeur. Dat is niet de bedoeling, want de vers geplante slaatjes zijn dan schier onder snavelbereik. 'Qui bisogna prendere provedimenti', zei mijn ex-schoonvader altijd als calamiteiten het huishouden dreigden te overspoelen, terwijl zijn wijsvinger in de lucht een cirkeltje beschreef. Hier moeten maatregelen genomen worden. Ik besefte dat  ik het dit keer alleen moest oplossen, want mijn rechter( én linkerhand) had het druk met klussen bij een kennis een dorp verder en moest bovendien de douchecabine in het huisje verwisselen. Mijn idee was, een box voor ze af te zetten, of zoals ze dat in Vlaanderen noemen: een parc. Klinkt vriendelijker dan een box. Een met gaas afgezette ruimte rondom hun ren, een vergrote ren dus, maar niet zo goed beschermd als hun ren met nachtaccomodatie, want die moet echt wezelbestand zijn, wat hij nog steeds niet is, want Marimon klust bij de buren. Ik begon met een parcours uit te zetten: tot hier en niet verder. Dat liet ik van boom tot boom lopen, want makkelijk om gaas tegen vast te zetten. Vervolgens rondom de stammen de uitlopers weg knippen en dan een speurtocht over het terrein, in lege bouwsels, in de garage die vol staat met troep zodat de auto's buiten moeten overnachten, achter houtstapels en stapels hout, in de wijnkelder waar nauwelijks wijn staat, maar wel overgeschoten  bouwmaterialen de weg naar de uitgang versperren, daar oh wonder, miracolo, achter een stapel hout, ik wist het, vond ik een rol geplastificeerd gaas! Precies wat ik nodig had. Niet veel later had ik een heuse kippenbox( of is het kippebox, het is geloof ik wel kippesoep, maar die maak je gewoonlijk van één kip, terwijl..kortom, ik weet het niet). Want spijkers inslaan kan ik als de beste, dat zag en hoorde ik( hij vloekte er vreselijk bij) altijd bij mijn vader, die beweerde  timmerman te zijn van beroep. Kijk maar.

Het gaas zit gespijkerd aan de deurpost van het huisje en gaat dan rond de bomen en is weer in de laatste boom gespijkerd. Ik kwam een stukje te kort, maar daar heb ik zolang 2 plastic tuinstoelen in de lengte op hun kant gezet en het mooie is dat het per ongeluk een prachtig deurtje vormt.

Deurtje dicht.

Aan het eind van de middag heb ik de meiden er in gedreven. Aanvankelijk vonden ze het maar een vreemde bedoening. Ik ben daarom maar even bij ze gaan zitten, wat geen straf is, want het is daar onder de eikebomen met uitzicht op de chickies en het veld van de buren met de laatste zonnestralen eroverheen, een waar paradijs. 


 Bij het laatste zweempje daglicht ben ik nog even gaan kijken. Ze lagen al lief in hun doosje, in de nachtstand. So far so good.


Maar de volgende morgen, toen we zaten koffie te drinken op het achterterras( met zicht op de nieuwe slakropjes), wie zagen we daar verschijnen? De dames Pierrette, Bernadette en Amarette.

Toch een lek in de kippebox???

Door deze onwaarschijnlijke wildernis zijn ze eruit gekomen.
Vandaag weer voor 25 euro gaas gekocht. Nog een maand eieren leggen. En morgen maar weer aan de slag.