Eergister met de meisjes van het theater een dagje naar Bordeaux om kleren en accessoires te zoeken voor onze voorstelling. Wij beelden daarin een damesorkest uit, waarin één manlijk orkestlid, de pianist, waarom door twee dames uit het orkest fel gestreden wordt. De andere orkestleden beginnen zodra de muziek stopt, te kletsen en te roddelen dat het een aard heeft. We moesten gekleed in misplaatst chic. Dat is bij toeval nog zeer gelukt ook. In zo'n goedkope kleding supermarkt, een C en A maar dan erger, waar je prachtige kitchkleren voor weinig geld kunt kopen, viel ons oog gelijk op een serie feestjurken in vele bizarre kleuren.
Om allemaal de juiste maat te vinden in elk een andere kleur, viel nog niet mee, temeer omdat de maten van die goedkope kleding nooit klopt. Schoenen idem, het is altijd te klein.
Het is voor het eerst in mijn leven dat ik in een gezelschap vrouwen, zes welgeteld, de grootste maat heb. Zowel van schoenen als van kleren. En ik weeg maar 60 kg. Schoenmaat 39. En veruit de langste ook. Terwijl ik in Nederland zeker niet tot de groteren behoor met mijn 1 meter 68. Ik voel mij een reuzin in dit dwergenland.
Deze jurk was de grootste maat. Ik knap er bijkans uit en kan nauwelijks adem halen. Ik heb hem dan ook niet genomen. Uiteindelijk heb ik een turquoise genomen van dezelfde maat, maar waarvan de rits kapot was, dat ademt wat makkelijker. De naaister van de balletschool gaat er een stukje tussen zetten van achter en een nieuwe rits. De dames verbaasden zich zeer over mijn flinke rug. Goh, wat heb jij een gespierde rug, dat zou je niet zeggen als je aangekleed bent. Spieren? Wat aardig van ze, vetklodders zullen ze bedoelen. We hebben bij H&M nog bijpassende corsages gescoord.
En andere onzin, waaronder ik een prachtige zwarte wollen pet, die ik opzette toen het begon te regenen. Na een poosje werd ik op mijn schouders getikt door een dame: U hebt een prijskaartje aan uw pet hangen. Wat aardig van haar om mij te waarschuwen. Helaas voor haar kregen wij na deze mededeling alle 6 akuut de slappe lach.
Giegelmeiden blijf je, al word je 100.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten