Kerstmis

Kerstmis is niet mijn favoriete feestdag. Ik heb er zelfs jarenlang een grondige hekel aan gehad. Dat heb ik niet meer, ik ben de ergernis voorbij. Het feest laat mij nu voor het eerst volkomen koud.
Ik doe er zelfs een heel klein beetje aan mee. Nee, geen kerststukjes  of slingers, noch takjes groen rond de spiegel. Een kerstboom wel, maar alleen buiten aan de weg, voor de nachtelijke voorbijganger. We gaan wel uit eten morgen. Bij de Schot, met een stel Engelsen. Dat wordt misschien niet zo heel lekker eten, maar wel lekker drinken, dat is zeker. Waarom vind ik het een louche feest?
Ten eerste weet ik niet wat er te vieren valt. Ik geloof niet dat er werkelijk een Heiland is geboren op deze dag. Voor Jezus zijn geboortedag hebben de kerkneven maar wat gegokt. Een heidens feest om de terugkeer van het licht te vieren. Ja logisch dat er vuren werden ontstoken rond deze tijd, het was hartstikke donker en koud, dus een vuurtje gaf troost. Maar een vreetfestijn zal het niet geweest zijn want zoveel te eten was er niet op deze tijd van het jaar. Als kind vond ik er ook al niet zo veel aan, die Kerst. De boom optuigen was leuk en ieder kind mocht elk jaar in de galanteriewinkel van Koomen iets uitzoeken om in de boom te hangen. Ik liet natuurlijk altijd gelijk de prachtige nieuwe bel uit mijn klontjevingers vallen, toen waren ze nog super breekbaar. En dan peeuwen natuurlijk, dus het Kerstfeest begon al niet vrolijk voor mij. De kaarsjes aansteken was ook wel leuk. Dan werden er nog een paar melige liedjes gezongen en wat mandarijntjes gegeten en vond mijn vader het langzamerhand tijd worden om ruzie te schoppen of naar de kroeg te gaan. Liever dat laatste voor mij, dan kon de rest van het gezin nog even in rust van de lichtjes genieten. Maar die kroeg was natuurlijk dicht en andere gezinnen zaten niet op bezoek te wachten op Kerstmiddag, dus de rust was van korte duur. Mijn moeder probeerde wel krampachtig de sfeer er in te houden door ons mooie kerstverhalen voor te lezen over zielige, arme kindertjes met blote voetjes in de sneeuw die in het bos toch nog een lichtje zagen branden waar ze dan aanklopten en dan  binnen gehaald werden, met alle gevolgen vandien. Laten we voor ze hopen dat het niet ons huisje was waar ze dat lichtje zagen branden, want dan zouden ze van een koude kermis thuis gekomen zijn. ' Nog meer snottebellenkinderen?, alsof ik er al niet genoeg heb waar ik m'n jas voor moet uittrekken!! Grom, grom. Ach die man had gewoon te veel kinderen waar hij niet om gevraagd had en te weinig geld. Hij had zich een ander leven gedroomd op een tropisch eiland met hoela meisjes om zich heen. Maar hij zat in de polder onder de kerstboom met Lien en 5 snottebellen. Geen rancune. 


Ik wens niettemin al mijn bloglezers een kalm, zacht, lieflijk, warm kerstfeest. Ik hoop dat alle cadoten naar wens zijn en het eten goed valt. Verder kun je er niet zo veel aan doen. Voorts wens ik iedereen vooral een goed jaar toe en daar kun je wel iets aan doen. Weest allen de regisseur van een geweldig jaar. Doet alsof je in een film speelt. Bedenk je eigen scenario. Good luck-Forza-Zet em op!