Poesjes veilig terug bij mama

Vanmiddag belde Mélancolie mij. Zij vroeg hoe het met de poesjes ging en vertelde dat de moeder, yacca, toch wel scheen te lijden onder het plotselinge vroegtijdig verdwijnen van twee van haar drie kleintjes. Zij scheen vooral tegen het vallen van de nacht klaaglijk mauwend rond te lopen als ware zij haar kleintjes aan het zoeken.
Hoewel de poesjes zich bij ons naar behoren gedroegen en geen tekenen van heimwee leken te vertonen, vonden ook wij ze toch wel erg klein en vooral het streepje leek er af en toe wat verloren bij te zitten.

Na het telefoontje keken we elkaar aan en zonder er veel woorden aan vuil te maken pakten we een rieten tas, zetten de schatjes erin en reden onverwijld naar hun geboorteadres, 1km. verderop.


Moederpoes herkende haar kinderen dadelijk. Zij kregen gelijk een ferme wasbeurt en toen drinken maar. Alsof ze bij ons niets gekregen hadden, dure poezenbabymelk uit de pharmacie nog al liefs! Maar niets gaat boven melk uit je bloedeigen mama.
We gaan ze over een paar weken weer ophalen. Tweede poging.