Samir genezen en de kipjes in hun nieuwe ren.

De lente zet door op Pied Sec plage. Gister en vandaag waren het stralende dagen, waar wij met bolle ogen van geluk doorheen liepen. Wie zei er afgelopen winter dat wij het zat waren hier in deze negorij? Wij gaan hier voor altijd blijven, bezwoeren wij elkaar heden morgen, nooit zullen wij ons paradijsje verlaten.

Onze Samir, hier in gevecht met de beer en aan de verliezende hand, zo te zien, is door de véto genezen verklaard. Dat wil zeggen, de breuk is netjes geheeld, zoals we op de radio hebben kunnen zien. De pin die zijn pootje bij elkaar hield/houdt, is een weinig gezakt dus moet deze of afgeknipt, of er in zijn geheel uit. De véto laat hem nog maar even zo zitten, want doordat het gevoelig is, loopt Samir wat voorzichtiger (denkt hij) en kan de breuk nog wat consolideren. Bovendien is er nog altijd één wond open, wij begrijpen niet waarom, dus moet er nog steeds verband verschoond worden. Hopenlijk voor de laatste week.

De kleine kipjes groeiden hun hokje uit en hebben daarom van Marimon een heuse ren gekregen. Heden middag opgeleverd en na enige aarzeling in gebruik genomen.

Hier zijn zij nog in de kleine ren en hebben ze hun eerste spaghetti ervaring. Rechts onder is een gat geknipt in het gaas, waar morgen (of overmorgen of overovermorgen of dan die dag), een luikje voor komt, zodat als wij beiden van het terrein zijn, de roofbeesten geen kans hebben. Nu kunnen zij er nog vrijelijk door heen lopen.

Wat een Walhalla! Zoveel groen hebben ze nog nooit bij elkaar gezien. Of wel gezien natuurlijk vanuit hun gevangenis, maar nooit gevoeld! 

En als er iemand dacht dat het nu over was met het elkaar in de haren zitten, heeft die het mis. In de nieuwe grote ruimte kunnen ze elkaar ook nog achterna rennen en zelfs vliegen. Ze wisten niet dat ze het konden. Ik zal ze moeten kortwieken, eigen schuld. Maar eerst mogen ze nog even van hun pas verworven ervaring genieten.

Vanmiddag, mooi weer of niet, naar de Secours Populaire.
Op de foto mijn kleine vriendje met zijn nieuwe jas. 
Hij durft niet erg op de foto en verschuilt zich achter zijn Papy.

Maar even later is hij toch wel trots dat hij voor de foto mag poseren.

Is het geen schatje? Bijna vier.