Eindelijk zon in overvloed op Pied Sec plage!

Vanmorgen om half acht was er al zoveel lente toen ik mijn slaperige hoofd om de keukendeur stak, dat ik ter stond besloot mijn zondagmorgen uitslaapje niet verder voort te zetten.

Op naar de Fosse Septique, alwaar een aardige bloementuin zou moeten ontstaan, en die er ook is, maar sluipend wordt aangevallen
door kweekgrassen en windes, wel mooi deze laatste, maar verstikkend en uiteindelijk dodelijk.

Ik ben er al dagen mee bezig, maar soms kom je niet met je spa in de grond omdat deze te droog is, dan is het net beton. Een andere keer is het weer te nat en plakt de grond als stopverf aan je schop. Bovendien was het de laatste dagen gewoon te koud en had ik de moed niet om die tuin in te gaan.

Er komt lijn in, de lege plekken worden overmorgen, als het weer gaat regenen, ingezaaid met cosmos, zinnia, korenbloem en nog meer zomers spul. Ondertussen is de door mij met bamboe gefabriekte  pergola, overwoekerd door de mooiste, nooit gesnoeide, witte rozen en van boven overgeplante kamperfoelie.

Een soort madeliefjes die het niet zijn. Erigeron ofzoiets.

Dit speciaal voor Dick: het grindpaadje is klaar en prachtig. Nu nog wat stenen scoren voor de zijkanten. Er liggen er al een aantal beneden, die Marimon heeft opgegraven toen hij een geul voor elektriekdraad naar het bad groef.

De onvoorstelbare oogst tuinbonen, er lijkt geen eind aan te komen.
Iedere dag oogsten, doppen, kook erover en invriezen.

Mooi is zo'n ding van binnen. Een opgemaakt bedje.

De bovenkipjes werden voor het eerst geconfronteerd met de grote benedenkippen. Ze stonden snavel aan snavel en waren hoogstverbaasd dat er grotere soortgenoten bestonden.
Net te laat met de foto voor het moment van ontmoeting. De groters stuiven weg omdat Léon zich ermee kwam bemoeien.

Dit hele eind heeft Marimon ingegraven.

Hier komt de elektriekpaal voor de pomp, met afstandsbedienig.

 Ja, als Marimon wat doet dan doet hij het goed!

Volgend karwei ligt al klaar: de berg grind die over het grote pad gestort moet. 


Tussendoor hebben wij ook nog een boek van 800 bladzijden uitgelezen. Pier en Oceaan van Oek de Jong. Speelt in Zeeland. Wij kunnen het iedereen aanraden.