Dagje Bordeaux happen.

Vanmorgen om half tien op weg naar Bordeaux. Drie onder nul.

Over de Pont de Pierre kwamen wij Bordeaux binnenrijden.

Wij wilden eerst naar de parkeergarage, die onder het plein huist waar wij naar de bioscoop wilden gaan. De juffrouw van de G.P.S. stuurde ons via de kortste weg, d.w.z .door het centrum met allerlei straatjes waar alleen auto's met marchandise om de winkels en resto's te bevoorraden mogen komen. Wij hebben al eens meegemaakt dat er in eens zo'n paal uit het plaveisel omhoogkwam en wij gevangen zaten in het straatje. Daar trappen wij niet meer in.

Omrijden dan maar. Lopend vanaf de kade ben je er zo, maar dan ben je de auto nog niet kwijt. Geeft niet, rondje stad is ook leuk.

Uiteindelijk zitten we dan achter een koffietje in Eutopia.

Wij hebben er Borgman van Alex van Warmerdam gezien. In V.O.
Het is wel aardig om weer eens een film in je eigen taal te zien, ahum, te horen.

Prachtige bioscoop, eens een kerk geweest en heeft daarna nog vele bestemmingen gehad voor het een bioscoop werd, met drie kleine zaaltjes, waarin non stop films worden vertoond die je meestal niet in de grote bioscopen ziet. 

Spannende film,en goed gespeeld. Tot onze grote verbazing zagen wij bij de aftiteling van de sponsors, de naam van Marimon's ex-echtgenote plus numalige partner. Dat was een verrassing zo maar ineens op een bioscoopscherm in Bordeaux deze namen te zien.

Na afloop een broodje Noorwegen, boordevol zalm en moeilijk te behappen, maar o zo lekker, zeker voor een verhongerde.

Weer buiten leek het ineens lente te zijn. 

Te laat voor ons, want wij zaten net boordevol zalm uit Noorwegen en we moesten ons nog uitleven in de Hennis!

Marimon heeft een vest gescoord bij een Marokkaan. Waar wij vandaan kwamen?. Pays-Bas. Oh...Holland. Hollanders zijn cool!!
Ja hoor, soms wel, als ze in een goed humeur zijn en ze vinden Marokkanen ook hééééél leuk. Kom maar eens een poosje naar Nederland, zul je zien hoe leuk ze je vinden.

Toen nog een rondje HEMA voor spekken, salmiakdrop, pepermunt, muizen en kikkers voor in de schoen en rode papieren kerstklokken. Wat een feest. Op de terugweg wel een half uur vastgezeten op de Pont d'Aquitaine, want er was een ongeluk gebeurd, maar dat hoort er bij en bovendien werden we getroost door een tas vol spekken en salmiakdrop.

En thuisgekomen, terwijl ik mijn nieuwe jas paste, ging de telefoon: mijn schoondochter Myrthe. Wij willen allemaal komen na de kerst, hoeveel slaapplaatsen heb je? Genoeg voor iedereen!