Een groene eend.

Afgelopen zondag ontmoetten we tijdens een nieuwjaarsborrel in de Salle des Fêtes, een mannetje die de Dyane van zijn overleden broer kwijt wilde. Wij kenden de auto wel, evenals de broer die je vaak in de omgeving zag tuffen. De twee vrijgezelle jongens waren samen in het ouderlijk huis achtergebleven en waren onafscheidelijk.
Nu zit hij, als het werk buiten gedaan is, nog maar in zijn eentje in de haard te koekeloeren.

                                                                                                   De lege stoel van de overleden broer.

Dit is het autootje. Nooit het dorp uitgeweest. Gister hebben we haar bekeken, maar zij mocht de schuur niet uit, want buiten regende het en dan moest hij haar weer helemaal afdrogen voor zij terug de schuur in zou gaan. Zo doen zij dat, en zo komt het dat zij na 35 jaar nog niet helemaal is doorgeroest. 

Eerst langs de cotrôle technique, om een paar vragen te stellen. Eerste vraag: Waar mag je rijden met zo'n oude barrel en waar niet. Wij hadden n.l. gehoord, dat auto's ouder dan 15 jaar de grote steden niet meer in mochten, i.v.m. luchtvervuiling, en ook niet op de autoroute mochten, wegens ophouden van de verkeersstroom. Tweede vraag: Wat wordt er allemaal gekeurd bij zo'n oude auto en komt die daar doorheen?

Over vraag 1 kunnen we kort zijn: De auto mag overal komen, er is nog geen wet tegen vervuiling uitgevaardigd.
Vraag 2 gaf ook een gerustellend antwoord: De auto wordt gekeurd zoals ieder ander, de banden, de remmen, de verlichting.
En het vervuilende element? Er zit natuurlijk geen katalisator in.
Wij keuren op de normen die in het bouwjaar golden, 1978 dus.
Bovendien moet de verkoper de auto laten keuren voordat de koop gesloten wordt.

Na al deze positieve berichten besloten we om een proefritje te maken, temeer omdat het droog was en de zon af en toe scheen.
We reden eerst naar huis om in alle rust een nadere check-up te doen. Toen die positief uitviel, wilden we ons wat verder van huis wagen. Maar heel ver kwamen we niet, want ergens tussen ons huis en het huis van de eigenaar, viel het beestje stil. Midden op de kruising. We hebben haar een stukje naar beneden geduwd, richting huis, maar moesten het opgeven toen de weg weer omhoog ging. wij zijn ook maar een stel bejaarden met jeugdige neigingen.
Dan maar in de berm. Panne d'essence. Benzine op.

Teruglopen naar de eigenaar. De Engelse overbuurman die ons in het groene geval weg had zien rijden en ons nu te voet terug zag komen, informeerde belangstellend naar de reden. Als het niet lukt met de benzine laad ik haar wel op mijn shovel. Maar het lukte. Even naar Mirambeau een tankje vullen bij de pomp en hop.

Volgende stap is nu om monsieur met auto en al naar de keuring te vervoeren, want hij kan niet met dit soort versnelling overweg, zoals hij ons minstens 15 keer heeft laten weten. 
Morgen even een afspraak maken, want we gaan het wel doen, deze koop.

Ondertussen vertelde de Engelse buurman mij tussen neus en lippen door dat de overleden broer niet ziek was ofzo, maar zich opgehangen had in de schuur. Het was een heel aktief type en ineens kreeg hij wat aan zijn arm of been, dat was niet duidelijk, aan een ledemaat in ieder geval, waardoor hij gedoemd was stil te zitten. Voorlopig dan toch. En dat is nu de tragedie met die landmensen, zij hebben hun hele leven gewerkt en weten zich niet anders te vermaken. Dat hebben ze nooit geleerd. Zij lezen geen boek, weten niet met computers of andere speledingetjes om te gaan, zij bespelen geen instrument, luisteren niet naar muziek of naar de radio, zij weten niet wat er in de wereld gaande is, lezen geen krant, knutselen niets in elkaar, bakken zelfs geen pot.
Wat moet je dan doen als je uitgewerkt bent? T.V. kijken is het enige wat overblijft, maar hoewel je wel 60 netten kunt ontvangen, zie je overal dezelfde rommel. De betere uitzendingen zijn na elven en dan liggen de boeren allang op één oor. Ik ook trouwens.

Die arme man is nu zijn maatje kwijt, zijn steun, zijn klankbord.
Daarom zegt hij alles tien keer, hij moet even inhalen nu er iemand is die naar hem luistert. Het zou me niet verbazen als hij voor het einde van de winter ook in de stal hangt. Voor de auto heeft hij in ieder geval een baasje gevonden. Dan nemen we de ezels er ook maar bij.