Maar Marimon zei: Als het babytje eenmaal geboren is, is het toch wel weer leuk. En hij had gelijk.
Hier de sketch van het verbrande konijn. Het gaat om een stel dat iedere dag weer ruzie zit te maken, omdat hij de soep niet op de juiste temperatuur krijgt opgediend. Ik snap niet waarom dit nu leuk moet zijn, maar de zaal ligt krom van het lachen, dus vooruit maar. Waarschijnlijk omdat het voor veel mensen herkenbaar is.
De meesten zitten hier met een zijkerige echtgenoot.
Lachen, gieren, brullen.
Een een andere sketch waarin ik speel, heet Europe. Dit gaat over de taalproblemen waar de Europese Unie mee kampt. Hierin spreek ik een taal die niet bestaat. Sommigen in het publiek dachten dat het Nederlands was. Er is een T.V. presentator en een vertaler aanwezig op het plateau. De eerste denkt dat ik een beroemde danseres ben. Langzamerhand komt uit dat ik een geitenfokster ben, die hoopt van de president der Europese Unie een label voor de Europese markt voor haar geitenkaas te krijgen. Wat de presentator mij dan maar geeft om van me af te zijn.
En tot slot, mijn glansrol als Brenda die, als ze haar vriendin wil bellen niet door het antwoordapparaat heen komt. Als u dit wilt druk dat, als u dat wilt druk dit. Ergerlijke situaties met moderne communicatiemiddelen, waar wij allen mee kampen.
Op gegeven moment wordt haar gevraagd om op sterretje te drukken, een vraag waar zij geen raad mee weet. Zij maakt dan maar een ster met haar hele lichaam, zie foto boven.
De zaal gaat dan uit zijn dak, want men ziet de roze onderbroek van een 66-jarige. Mijn oma's zouden het niet gedaan hebben.
Het aardigste van toneelspelen, is de spanning en het gezenuw achter de coulissen. Er is altijd wel wat dat niet gaat zoals het moet. Deze keer, toen ik klaar stond in mijn Brenda tenu, met hete pruik op het hoofd, was de tekst van de dame die het antwoordapparaat voorleest, zoek. Toen ik die, zwervend onder een kastje, had gevonden, bleek de micro niet aangesloten.
Snel een gezant gestuurd naar de geluids-en lichtman die midden in de zaal zat en ja hoor, knopje om en de show kon beginnen.
Voor het eerst in Villexavier gespeeld, dat nu onze thuishaven is na de scheuring in de theatergroep. Voor het eerst dat we optreden voor echt publiek en niet in de tuin voor onze vrienden.
Het liep allemaal op rolletjes . Het feestcomité van V. had alles voor ons geregeld. Zij zorgden voor het verspreiden van de folders, voor de inkom, en de pannekoekjes en drankjes in de pauze. Vijf euro entree en het hele dorp was er. Leuk voor die mensen, want die komen niet alleen voor ons, maar ook voor elkaar. Fantastich dat in Frankrijk elk gehucht zijn feestzaal heeft, met bijbehorend 'comité des fêtes'. Nu ook in oprichting in ons dorp.
En we delen de winst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten