Tot mijn verbazing zie ik via facebook, dat ik weer in de krant sta.
Eerst zag ik alleen mijn befaamde rood-wit gespikkelde brillenkoker, maar bij het breder maken van de foto verscheen, tot mijn verrassing, mijn nadenkend profiel!
Ik heb er weer een baantje bij, lid van het zojuist opgerichte feestcomité. Dat heb ik nu altijd gewild, lekker hossen. Maar wellicht willen zij een andere richting, want mijn voorstel bij het zoeken naar een toeppasselijke naam, n.l. 'Les Fêtards' (de fuifnummers), kreeg niet één stem. Het werd: L' Eveil de Saint Georges'. Dat dit mij deed denken aan de eerste clubjes van de S.D.A.P. in de jaren dertig, werd niet in consideratie genomen.
In de eerste vergadering, ontstond al snel onenigheid, want de burgemeester (die geen deel uitmaakt van het comité, maar wel steeds aanwezig is), had aan een muziekfestival gedacht en gelijk maar de vertegenwoordiger van het fanfareorkest uit een buurdorp uitgenodigd, die in een lange, murmelende stroom voor mij onverstaanbare klanken voorstelde, nee eigenlijk al besloten had, bussen vol fanfareorkesten uit heel Frankrijk, met bijbehorende majorettes te laten komen. Onze kersverse présidente, schrok zich een hoedje, want zoveel organisatie konden wij zo'n eerste keer niet aan. En ook leek het mij (ons) een straf om de hele dag te moeten doorbrengen tussen hoempa's en hupfalderiekes.
We hebben deze aanval gelukkig af kunnen slaan en hebben gekozen voor een iets eenvoudiger opzet met 'une messe en plein air', met een heuse abbé en gospelzangers, daarna een apéro met een muziekje van de buur-fanfare, gevold door een (door het comité in elkaar gedraaide) maaltijd. De middag moeten we nog invullen. Als tenminste niet iedereen al ingestort is tijdens de maaltijd, want 80 % van de bevolking is van laag tot hoogbejaard hier in dit dorp. In ieder geval weer een aardig verzetje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten