Nazomeren..

 De meteorologische herfst is begonnen, wat je kunt zien aan de bedauwde spinnenwebben en rood geklieder in de keuken.

Het lijkt wel een laboratorium voor bloedanalyse, maar de bedoeling is dat er in de ijsblokjeshouder colis ontstaan, die je dan op een later tijdstip, als het koud en vriezerig is en er geen bramen meer te koop zijn, kunt ontdooien om over je toetje te smeren. Veel werk en veel te zoet, maar geloof mij, tijdens een barre winter ga je dat waarderen. Er zit ook nog Kirsch door, dat warmt en verblijdt. Tussen het geknoei door heb ik ook nog Marimon's steunkousen gewassen. Als dat maar goed afloopt, gelukkig dat ze zwart zijn.

Vanmorgen la Journée des Associations bezocht, waar je jezelf kunt inschrijven voor buitenhuise bezigheden. Ik twijfelde tussen Zumba of Country, maar Marimon vindt dat ik dan wel gelijk kan doorlopen naar de Majorettenstand, maar dat vind ik te ver gaan. Marimon denkt aan Badminton, sinds hij zo'n succes gehad heeft in de competitie tegen de Engelse buurjongetjes, durft hij dat wel aan.

Wij hebben nog een paar dagen bedenktijd. I.i.g. gaan we niet meer aquagymen, te duur als je bedenkt hoeveel keer we afwezig zijn. Het zal er wel weer op uit draaien dat wij ons nergens voor inschrijven, ten minste niet iets sportiefs.

Wel pianoles, hoewel de voortgang hiervan even aan een zijden draadje hing doordat Jacky, mijn pianoleraar plotseling bleek te zijn overleden. De muziekschool wist het uit de krant, ze hebben er nooit officieel bericht van gehad en hebben geen idee wat gebeurd kan zijn. Jacky's vrouw was vorig jaar overleden en sindsdien leefde hij in een soort overlevingsroes, verwaarloosd en chaotisch. Hij laat een dochter van 20 achter, die ook niet weet hoe het nu allemaal moet. Vandaar dat er geen melding van is gemaakt, denk ik. Hij woonde in Caen, dus het duurt even voordat de tam-tam Domfront bereikt over die afstand.
Er is in alle haast een nieuwe leraar opgetrommeld, met wie ik nog kennis moet maken.

Het zomerweer houdt intussen nog steeds aan. Het regent nooit en alles is kurkdroog. Tot overmaat is de pomp in de put kapot. Heeft wellicht te lang overuren gedraaid. Dus dat betekent handgieteren.
Het gras zal, als het zo droog blijft, voor de laatste keer gemaaid zijn. Zelfs het achterste achterveld is gemaaid, zodat de buurt niet hoeft te mopperen over zoveel verwaarlozing, (via Thérèse hoor ik wat de buurt er van zegt).

Ik houd het even een beetje rustig en doe alleen het hoognodige in huis en tuin.
In de middag ben ik vaak hier te vinden, aan de schaduwkant.

Met volledig achterovergeklapte stoel dan meestal.

Wij houden het nog wel even uit, deze zomer...die eigenlijk dus al herfst is.