Maar toen schee Alan's dure pomp er mee uit. Nog enkele weken hebben we met onze eigen goedkope Liddlepomp de boel nat kunnen houden, tot die er ook mee ophield. Wat nu? zei Pichegru.
We wisten het niet, lieten het probleem betijen,spraken er niet meer over, maar hielden de waterstand met een schuin oog in de gaten.
Ondertussen hadden we wel al een nieuwe, dure, dompelpomp aangeschaft. We hebben hem nog niet laten zakken, want het volgende probleem had zich aangekondigd: Het waterpeil in de put bleek zodanig gezakt, dat het waarschijnlijk onder de 7 meter ligt. Te laag voor onze pomp, die juste 7 meter trekt. Het snoer is trouwens ook niet langer. We hebben dus wel water, maar we kunnen er niet bij. Bovendien, voor hoe lang nog? De ondergrondse waterbekkens zijn ras aan het opdrogen.
Gister hebben we het besluit genomen de vijver dan maar op te heffen. We hebben een plastic cuve gekocht om zolang de vissen op te vangen, die we gaan evacueren naar plassen en sloten in de omgeving (voor zover niet opgedroogd). In de Egrenne, waar ons dorpje naar genoemd is, stond gister nog genoeg water. Maar houden vijvervissen eigenlijk wel van stromend water? We houden er een paar voor ons nog aan te leggen plastic mini bassin. Dezelfde die we op Pied Sec hadden en waar we zoveel vreugde aan beleefd hebben.
Nu nog een schepnet ergens vandaan halen, dan kan de operatie beginnen. De echte slachtoffer is onze Martin -Pêcheur, de IJsvogel die een lege vijver zal aantreffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten