woensdag 2 januari 2019

Een goed begin.




Extra groot maar de foto, opdat ik er in gelove...

Hoewel we er weer zonder tegenspartelen, als vanzelf in zijn gerold, heb ik nog niet zo'n fiducie in dit vers aangebroken jaar 2019. Raar getal, het is oneven, loopt mank, klinkt slecht en je kunt er niet eens de wortel uit trekken. Toch maar ons best doen om het zo goed mogelijk door te komen.
L’image contient peut-être : Ellis Metselaar, boisson et intérieur Van oud op nieuw hebben we ons in de Engelse enclave gedompeld. Feest in de grote zaal van het café, thema 1940. De meeste mensen hadden zich in Engels soldatenkostuum gestoken, op Internet te bestellen bij bol.com. Eén iemand had het gedurfd om het uniform van de vijand aan te trekken, feldgrau, met insignes van de Wehrmacht. De dames waren vaak in verpleegsteruniform van het lazaret. Ikzelf was verkleed als oorlogsdel, met behulp van mijn geliefde 'topvintage.de', die mij o.a. een biljardgroen getailleerd wollen jasje met grote zwarte nepbont kraag had geleverd met bijbehorende zwarte pencilskirt met split. Marimon had een wit jasje met Royal Navy insignes, bretels en een bolhoed.
Het verkleden is al de helft van de fun.

Gegeten, gedronken, gedanst, ons  goed vermaakt, maar toch om half 12 ontsnapt om thuis alleen met zijn twee, het 12 uur te zien worden. Zo lagen we nog op tijd in bed om de volgende dag fit het nieuwe jaar te beginnen.

Maar zo fit bleken we de volgende morgen niet en vooral niet meer, toen de nieuwe buurman weer op de stoep stond met een paar kistjes oesters. Waar gaan we ze slachten, hier of bij mij. Ik heb foie gras (verboden voer voor ons), maar ook gerookte truite en kaas zus en zo en wijn zus en zo en rhum uit Guadeloupe en Wodka uit Polen...
Na een middagje van dit alles met Earth Wind and Fire (Eurte, Winde ende Faieure) op de antieke pick-up en stammetjes stoken in het kacheltje, waren we nog net op tijd thuis om de kipjes voor de nacht op te sluiten. Om 9 uur lagen we op Nieuwjaarsavond in ons nestje. En hoewel wij ons vandaag lichtelijk brak voelen, heeft de geest van het nieuwe jaar ons toch de kracht gegeven om de kersttroep op te ruimen en een heerlijke maaltijd te koken (Marimon), de slaapkamer te soppen, de molshopen in en bij het kippenhok te slechten, de antikipkeien van het bollenveldje te verwijderen, er bladeren op te gooien en antikipgaas er op te leggen (ik). Laat de lente nu maar komen.


Nee, Marimon heeft geen keppeltje op zijn hoofd, maar heeft zijn bolhoed even geruild met mijn oorlogsdellenhoedje. Hij was ook nauwelijks beschonken. Hij had het gewoon naar zijn zin.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten