Hoewel er maar een paar centimeter sneeuw ligt, zijn we toch ingesneeuwd. Dat is hier nu eenmaal zo in la Basse Normandie.
De scholen zijn dicht, want de schoolbus rijdt niet meer, de krant komt niet want de postbode is in haar bed blijven liggen, gisteravond waren mijn buurman Didier en ik de enigen (behalve de regisseur en zijn vrouw), die kwamen opdagen voor de rehearsel van onze pantomine, die al half maart gaat opgevoerd worden, dus er zou geen repetitie gemist kunnen worden. Voor ons was het niet zo moeilijk, want de weg naar het dorp P. (stad zeggen ze hier, zelfs de piepkleinste dorpjes heet een 'ville') is vrij recht en plat. Maar niet alle wegen zijn zo. De meeste niet. Die zijn kronkelig en heuvelig, en er wordt nooit gestrooid met wat dan ook. We moeten rustig wachten tot het gaat dooien en ondertussen onze voorraden opeten, want zelfs naar de bakker kunnen we niet.
Gelukkig duurt het hier nooit zo lang, het is al opgehouden met sneeuwen en de zon schijnt. Overal hoor je getik en gedrup en de kippen hebben hun snavels buiten het nachthok gestoken.
Vanmiddag kunnen we weer de weg op en is alles weer normaal.
Ondertussen fabriekt Marimon een maaltijd uit de vriezer bij elkaar en werk ik een lijstje met achterstallig onderhoud af.
Heel nuttig zo'n gedwongen binnendag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten