Het kan niet op in deze maand februari 2019. Vlinders fladderen rond mijn hoofd, een bij zit op een paardebloem, een wesp op mijn hand. Fietsen in korte broek, broodje eten aan de pick-nicktafel, schoffelen in de tuin. En zo hebben we nog vijf dagen te gaan.
Marimon zaagt de oude en laatste coniferen uit de cour. Ook de door de gemeentewerkers half afgezaagde wilde pruimenboom, met pruimen die niet te eten waren, helemaal afgezaagd.
Ruimte op La Chapelle-plage.
Maar niet voor lang, want als de coniferentroep opgeruimd is, komt op die plek een rij van 4 cypressen. Die passen meer in het tegenwoordige sub-tropische klimaat. Little Italy.
Kijk die bijna 78 jarige tiener eens achter zijn remorque duwen, nog lang niet rijp voor de rollator!
Vorige week hadden we nog zo een last van wateroverlast, dat
de lavendels en sempervivens in de oude varkenstrog stonden te verzuipen.
Dit is inmiddels opgelost door de lavendels te verplaatsen naar het lavendelveld, waar ze horen. Het water er met een kannetje uit te hozen en er wat grond bij te kwakken.
Zo rommelen we maar wat aan onder een stralende zon.
Geen verwarming aan in huis en nog steeds 20 graden binnen en 17 buiten! We gaan met zijn allen naar de verdommenis, maar laten we er nog even van genieten..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten