Donderdag, bij thuiskomst gelijk het internet op om een volwaardige opvolger van het zo eenzaam bij de garage achtergelaten zwartje te vinden. Al heel snel viel ons oog op dit hemelsblauwe schatje. Twee jaartjes oud pas, is net zindelijk en door de kinderziekten heen. Zaterdag gingen we op pad, toevallig weer richting Rennes, toevallig vlak bij de eerste garage en toevallig heten beide garagehouders Cédric en zijn allebei even aardig. De auto blijkt in het echt nog mooier dan op het plaatje. We nemen hem. We vullen papierwerk in, worden onthaald op koffie, komen in een euforische stemming. Ondertussen leest Marimon de kleine lettertjes. Een paar zaken komen niet overeen met wat er in de advertentie aangeboden wordt. Dat zijn: cruise control, automatische airco en het belangrijkste geen led zoals genoemd, maar hallogeenverlichting. Stop de persen! Dan wil ik hem niet, zegt Marimon. Mijn jubelstemming zakt als een pudding in elkaar. Maar na wat overleg en heen en weergeloop, is er een kans dat de Hallogeen vervangen kan worden door led (op hun kosten). Maar het moet aan de monteurs gevraagd worden en die werken niet op zaterdag. Belt u maandag maar even om uitsluitsel.
Vanmorgen belde Cédric in persoon. De monteurs hebben een pont, want morgen is het de 14de juli en is heel Frankrijk vrij en woensdag ook, dus donderdag zou hij het weten, zo zei hij. Dus nog even suspense. De automatische airco en de cruise control kan ons niet schelen, maar de led wel (met onze ouder wordende ogen). Op de terugweg nog even langs het zwartje gereden, dat daar stond open en bloot, te grijp en te grabbel, want Marimon was vergeten de sleutel af te geven. We hebben alle troepjes er uitgehaald die er nog in lagen en haar overgelaten aan haar trieste lot, de carcrusher op de casse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten