Ik vond het altijd een beetje stinken in de salon en kon er maar niet achter komen wat het was. Een geur van schimmel, gesloten, vocht, kerker, bejaardenhuis. Ik gaf eigenlijk stiekem de schuld aan een onderaardse rivier (of beekje)die een kleinzoon van een vroegere bewoner zich uit zijn jeugd dacht te herinneren en die door de stal zou lopen waar later onze salon op is gebouwd. Maar dan zou de hele salon langzamerhand groen uitgeslagen moeten zijn en de vloerbedekking weggerot.
Tot mijn dochter een keer langs kwam en suggereerde dat het wel eens van het bankstel af kon komen. Hoe lang is het geleden dat die is schoongemaakt? Nooit. Niet door mij en ik denk ook niet door de vorige eigenaar, degene van wie we het huis hebben gekocht en die de meubels die er in stonden er bij leverde. Dat zal gauw zo'n 20 jaar zijn, want toen heeft hij het huis ge/verbouwd.
En ja hoor, toen ik mijn neus in de kussens stak rook ik Leger des Heils en tegelijk zag ik dat de kussens waren voorzien van een ritssluiting. Er af ging makkelijk, buiten het knippen van alle losse draadjes, die zich tot hele kluwen verward hadden, want aan de binnenkant was natuurlijk geen naad afgewerkt met een nette zig-zag. Je kunt je voorstellen hoe het na het wassen met de losse draadjes was. Het hele huis ligt er inmiddels vol mee.
Maar toen... Na het wassen en drogen van 21 hoezen en hoesjes, (3 zittingen, 3 rugleuningen, 4 armleuningen, 4 hoofdsteunen, 6 kleine kussentjes en het voetenbankjeskussen moesten ze weer terug om de natuurlijk enigszins gekrompen hoezen. Ik heb de hele middag werk gehad. Ben nu halverwege. De kussens staan wel een beetje bol maar dat trekt wel bij. Morgen verder. De kleur is wel wat opgehelderd, maar na een dag en een nacht aan de waslijn in wind, mist en stralende zon is de vage geur van Leger des Heils nog niet verdreven. Maar wel minder. Nu de gordijnen nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten