Er is hier in Frankrijk een paar dagen geleden een leraar onthoofd omdat hij zijn klas de befaamde karikaturen van Mohammed uit Charlie Hebdo toonde. Een piepjonge gek uit Tjetsjenië, die vanuit Moscou naar Frankrijk gevlucht was. Zijn asielaanvraag was nog goedgekeurd ook. Tja, wat moet je nou met zo'n jongen? Onthoofden zou het beste zijn, want dat wordt toch nooit meer wat. Dat kan echter niet, want de doodsstraf is al jaren geleden afgeschaft. Dus moet hij in een cel, zijn leven lang, en nog goed bewaakt ook, want hij is knettergek. Ik ben in grote lijnen tegen de doodstraf, want je zou wel eens een onschuldige kunnen treffen en zo'n vonnis is niet meer terug te draaien. Maar in sommige gevallen, zoals hier boven, als het onomstotelijk vaststaat dat de dader de dader is, zou ik zeggen, doe maar. En dan op dezelfde manier als hoe de dader zijn slachtoffer heeft gedood, in dit geval door het doorsnijden van de strot en in het verlengde het hele hoofd. Daar moet je wel een flink mes voor hebben, dat doe je niet met een aardappelschilmesje. En daar heb je het, want stel dat het ooit zo ver komt, oog om oog, tand om tand, wie zou er genegen zijn om de taak van beul op zich te nemen? Het moet wel een professioneel zijn, een gediplomeerd slager of slachter, anders wordt het een knoeiboel. Het is niet zo makkelijk als een druk op een knop of het overhalen van een trekker. Dus wat gaan we doen? Niks bijzonders, gewoon de cel in, want wij zijn een beschaafd volk. Wij gaan hem 30 of 40 jaar bewaken, of langer, want hij is zoals gezegd nog jong. Als hij de maximum celstraf heeft uitgezeten krijgt hij T.B.S. of een moderne variant daarvan en moet hij nog steeds bewaakt en verzorgd worden. Of hij komt vrij, vol met rancunes en nog veel gekker en snijdt op zijn eerste proefverlof de volgende de strot door. Wat een wereld waarin wij leven.
Gelukkig is er Corona en mag ik de deur niet uit, althans niet naar de stad waar het allemaal gebeurt. Ik verpoos mij in de Fosse Arthour, waar het steeds gezelliger wordt sinds de oude herberg weer open is, er weer geklommen wordt op de klimmuur en honden in de beek badderen. Ik heb mij voorgenomen om iedere dag de heuvel aldaar te beklimmen totdat ik dat zonder noemenswaardig gehijg volbreng. Afgelopen week haalde ik de top niet eens, schaamtevolle ervaring, maar verzachtende omstandigheid was dat Marimon en ik een paar uur in de Auberge rijkelijk begoten hadden zitten tafelen om ons 30 jarig huwelijksfeest te vieren. Maar toch. Ik wilde revanche.
Ik krijg zojuist bericht dat de Keep Fit dinsdag weer doorgaat, met aansluitend onze Franglais bijeenkomst (Franstaligen die Engelsen trachten wat Frans bij te brengen) op het Kasteeltje met aansluitend een hapje eten door de kasteelheer zelf klaargemaakt (verdient hij ook nog wat in coronatijden). Was even een weekje dicht wegens 1 positieve aanwezige, maar is blijkbaar met een sisser afgelopen. Hoera, daar gaan we weer! Op hoop van zegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten