Dat je ouder wordt, of eigenlijk al oud bent, zie je zelf niet zo. Maar een ander ziet dat wel. Je moet leren daar mee om te gaan, zoals gister in de pharmacie waar het gezellig druk was met al die griep en covid prikkers. Ik was al geweest en moest een verplicht kwartiertje wachten om mijn eventuele flauwvallen op te vangen. Marimon moest nog. Er waren voor de wachtenden en de flauwvallers in spe twee stoeltjes beschikbaar die bezet werden door een moeder met een tienerzoon. Toen ze ons (in hun ogen) oude mensen gewaar werden, stonden ze in één beweging op. Heel aardig, maar voor ons toch een kleine schok, die ons op ons nummer zette. Ik ging terstond zitten, maar Marimon weigerde de hem aangeboden zitplaats en tilde zelfs even zijn knie hoog op ter demonstratie hoe lenig en jong hij wel niet was. Ik siste dat hij moest komen zitten, want je moet goede manieren niet de kop indrukken. Want wat denkt zo'n jongen dan? Die denkt: 'Ga zitten ouwe lul, ik heb niet voor niks mijn plaats afgestaan'. En vervolgens doet hij het nooit weer. En wij oudjes maar schelden op de jeugd die geen manieren meer heeft.
Wij boven de 70ers moeten ons gedragen naar onze leeftijd, dan weet de jeugd tenminste waar ze aan toe is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten