Sinds enige tijd heb ik mij op de sport gestort. Op de gym zat ik al zo lang we hier wonen, dat is 4 jaar in dit huis, 2 keer per week, op mardi en jeudi matin. Wij oefenen daar spieren waar je zo gauw niet aan denkt dat je die ook nog hebt, zoals een binnenkantdijbeenspier, middenrifspieren( tegen de hik), of bipsspieren en buikspieren natuurlijk, de belangrijkste. Retenir le ventre, zegt de maîtresse de hele tijd, buik inhouden. Heel nuttig voor ons zestigers. Dan bezoek ik op maandag van 5 tot 6, zie terwijl ik dit schrijf had ik daar moeten zijn, want het is kwart na 5, maar ik had totaal geen zin na een hele dag in de tuin, ( ja, werken, niet zonnen), dus ben ik aan het spijbelen. Nu dus, had ik de Kiné moeten bezoeken. Dat zit zo: Een jaar geleden, rond de jaarwisseling, kreeg ik pijn in het linkerbeen. Vooral na het opstaan, maar ook in bed, nadat ik was opgestaan ergens voor, en overdag nadat ik gezeten had en ook wel tijdens het zitten. Je zou dus kunnen zeggen, altijd. Maar nee, niet als ik liep, dus was en ben ik de hele dag aan het rondrennen. Madame Chaillou Annie-Paule, onze beloved huisarts, wist het ook niet. Het is geen sciatique( ischias), een kwaal die iedereen hier schijnt te hebben, althans ze noemen ieder pijntje een sciatique. Als het dat niet is, dan wordt het lastig, dus geeft ze maar een receptje voor een vitamine D ampulleke, haar tovermiddel voor alle kwalen. En, wat ook altijd werkt in geval van spier of neuro-pijnen, is een verwijzing naar de physiotherapeut, hier kortweg de kiné genoemd. Ik vond dat niet zo'n gek idee, want wellicht weet zo'n persoon er meer van dan een huisarts. Niet dus. Nadat hij mij enkele keren zeer vakkundig gemasseerd had, heeft hij al zijn helse machines op mij uitgeprobeerd, voornamelijk klop en boormachines met elektrische stroomstoten( stootjes), iets wat mij buiten een onaangenaam gevoel, nog meer pijn bezorgde. Toen hij door zijn voorraad gereedschap heen was, vond hij dat ik dan maar mijn spieren moest zien te sterken met behulp van zijn daar toe bestemde toestellen.
En zie, ik werd sterker, kon meer dragen, had daardoor minder of eigenlijk geen rugpijn meer, voelde mij ook fitter. Dus zat ik op kosten van het ziekenhuis op de sportschool en hij, de kiné had geen omkijken meer naar me. Zo was zijn geld gauw verdiend. Hij heeft trouwens altijd zo'n 4 klanten tegelijk onder behandeling. De een ligt onder warme handdoeken op de massagetafel te wachten, terwijl de ander de opdracht krijgt 50 keer zijn knie te heffen. De 3de ligt aan de klop en boormachine, en de 4de wacht in zijn kantoor om af te rekenen. Ondertussen laat hij iemand er uit of er in, hij is ook zijn eigen portier en ik denk ook zijn eigen schoonmaker, want het is er altijd even smerig en hij zegt stevast dat de werkster niet geweest is die morgen. Ja dat klopt, en niet alleen die morgen. Maar, hij heeft voor ieder een vriendelijk en/of opbeurend woord en iedereen is tevreden. Hij zegt dat hij zo weinig betaald krijgt van de Sécu, dat hij het wel op deze manier moet doen. Nadat ik door de Sécu betaalde sessies heen was, besloot ik op eigen kosten verder te gaan. Voor 5 Euro per uur, mag ik gebruik maken van zijn apparaten en dat bevalt goed. Verder doe ik nog een marche langs de Gironde of elders, door de wijn bijvoorbeeld. Of een fietstochtje, of een swingetje in de achterkamer op Jerry Lee Lewis. En dan niet te vergeten al die uren die ik door over het terrein loop te hollen met zeis of riek over de schouder! Maar al met al is de pijn in het linkerbeen er nog steeds. Wel minder. Maar dat kan ook door de lente komen. Ik schrijf het been maar af op conto van de nakende ouderdom, zo lang hoeft hij nu ook niet meer mee. Of nog eens een bezoekje aan een bonafide neuroloog. Wachttijd voor afspraak: 3 maanden.
Marimon daarentegen heeft een heel goed spierstelsel bij zijn geboorte meegekregen. Hij hoeft niet te sporten. De enige sportieve beweging die hij wel eens maakt, is een spagaat tijdens het lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten