Je kunt natuurlijk ook met ordinair kraanwater sproeien, maar dat is niet de bedoeling. Ten eerste kost het GELD en ten tweede is het slecht voor het milieu. In die volgorde ja. En om nou met de hand gieters uit de bakken te tillen gaat me te ver. Dan koop ik liever mijn tuinbonen in de super, bespoten en wel.
Vanmorgen dus, en ook de dagen hiervoor, heb ik nogal wat tijd besteed aan dat k.ding. Slang erop, slang eraf, slang andersom, aansluiting er af schroeven, vanbinnen schoonmaken, doorblazen, er tegen schoppen, nix hielp.
Dan toch maar uit de kraan. Heb bijna al mijn bonen laten proeven van het vieze chloorwater, hoor ik van beneden Marimon roepen. - HIJ DOET HET HOOR!- Vreugde! Ik hoor een heerlijk geklots in de waterbak. Hoe heb je dat in godsnaam voor elkaar gekregen??? Nou gewoon de aansluiting eraf gedraaid. Ja, heb ik ook al 10 keer gedaan. En toen een tikje tegen het motertje gegeven. Logisch, dat ding heeft lang stil gestaan, motertje gaat vastzitten, heeft even een tikje nodig om hem weer op gang te brengen. Dag, ik ga even naar de bakker. Het is handig om een handige man te hebben, maar dodelijk voor de onhandige partner. Hoewel handig? Een tikje tegen de moter geven had ik ook nog wel gekunt. Je moet er maar opkomen.
De dompelpomp, die in Clamensac vanuit de 6 meter diepe put het water oprakelde. En nu laat hij mij zitten voor 1 meter. De ontrouwe hond. Het handvat is er ook al afgebroken, ik trek hem nu op aan het snoer. Dat mag niet van Marimon, daar gaat hij kapot van en bovendien is het levensgevaarlijk.( Kom ik zeker jammerlijk onder stroom te staan). Dus heeft mijn handige Marimon er een ijzerdraad met ophaaltouw omheen geknutselt. Dat is al een hele verbetering en sinds hij nu ook nog doet wat hij doen moet, ben ik meer dan tevreden. Alleen, kan ik het niet uitstaan dat ik er zelf niet opgekomen ben. Een tikje tegen de moter. Pfff
Geen opmerkingen:
Een reactie posten