Dit was het nieuwe buurhuis eergister. Gister zijn de dakbalken met veel lawaai er op gekomen. Vandaag is het zaterdag en wordt er gelukkig niet gewerkt. Het valt ook mee dat ze niet zo vroeg beginnen. Om 8 uur pas, gelijk met mij. En we kunnen de Gironde nog steeds zien.
Dit is het mini-vijvertje genomen met mijn nieuwe Lumix DC Vario. Je ziet weliswaar niks, maar het ziet er wel spannend uit. Maar als je goed kijkt, zie je hele kleine wriemeltjes met een dikke kop, en live, een spartelend staartje. De meeste zitten onbeweeglijk in een algenklont, een soort groene suikerspin, die ze leegsabbelen, maar af en toe gaat er eentje los en danst de vijver rond. Ik schijn nu ook te kunnen filmen met dit nieuwe toestel, dus dat zal ik binnenkort eens op dit geheimzinnig gefriemel uitproberen. Ik ben er nog niet achter wat het zijn. Zeker geen kikkervisjes in wording, maar misschien wel de larven van een tor(dytique), die ik vorig jaar in mijn onwetendheid vanuit de grote vijver heb geïntroduceerd omdat hij er zo lief uitzag, net een zeepaardje. Vertrouw nooit op uiterlijke verschijningsvormen, die zeer verraderlijk kunnen zijn. Ik vind Ben Laden er ook zo lief uit zien. Waarschijnlijk koester ik addertjes aan mijn borst.
Van iets groter afstand. De waterplanten beginnen al te groeien, binnen een paar weken zit het dicht en moet ik een wak knippen om het waterleven nog te kunnen volgen. In deze vijver werden vorig jaar tot mijn verrassing 5 groene kikkertjes geboren. En het hadden er dus nog veel meer kunnen zijn, als ik Ben Laden (Larve de Dytique) er niet tussen had gezet.
In de grote vijver is het in deze periode nog veel spannender. Als je het geduld hebt om 5 minuten stil op daarvoor bestemde bankje te zitten, ontdek je van alles. Kikkervisjes en salamanderlarven in alle stadia van ontwikkeling, maar ook een zeer curieus zwembeest,met een gouden baan over zijn staart, die ik vorig jaar daar ook al gezien heb en waarvan ik eerst dacht dat het een jonkie van de vuursalamander was. Maar het waterbeestenboekje leert mij dat die niet zo lang in het water blijven. Nu echter, weet ik het zeker. Het is helemaal geen larf of jonkie, het is een volwassen, manlijke Triton palmé in de bruidegomsfase. De triturus helveticus, zoek maar op in Wikipedia. Zij komen alleen in het water om te paren, de rest van de tijd zijn ze op het land en leiden een nachtelijk en verborgen bestaan. Overdag verstoppen zij zich onder een steen of onder dode bladeren of hoog gras. Ik hoop niet dat ik er eentje aan stukken rijt met m'n motormaaier.
En dan loopt hier ook nog een bricolerende Marimon rond. De ene dag zet hij vloekend een douche in de buiten badkamer, de volgende dag vinden we hem ketterend bij het vakantiehuisje de parabole aan het stellen. We hebben al met al veel plezier op Pied Sec plage.
Tot de volgende keer maar weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten