Rémy in de regen.

Het regent op Pied Sec plage. Gelukkig maar, want ik was al bang dat, na alle waterreservoirs in de vijver te hebben geleegd, de grote zomerdroogte zou aanvangen. Ze stromen na een ochtendje regen al weer over. Toch nog een paar bijkopen?

 Vandaag geen haricots verts zaaien dus en morgen en overmorgen ook niet. Drie dagen tuinvrij. Wat doen we dan? 

Een zalmcake maken. Moest eigenlijk met gerookte zalm, maar Marimon, die vanmorgen de boodschappenjongen was, had verse meegenomen. Expiriment. Door fouten en toevalligheden zijn de lekkerste recepten ontstaan. 


Het kippenhok schoonmaken. Doe ik iedere dag. Ik was vergeten wat voor een herrie die piepkuikens maken. Lawaai, maar ook troep. Het kostelijke opfokvoer ligt overal, behalve in hun voerbak. Ik ga streng zijn, ze krijgen geen nieuw voordat ze de vloer leeggeten hebben.

De kachel aanmaken. Toch maar weer. Was maar 18 graden in huis, wat wel kan zolang je nog rondloopt, maar is niet gezellig om een bakje koffie bij te drinken.


Eergister hemelvaartsdag in Port Maubert waar Marimon optrad met het zeemanskoor, was het nog lekker warm. En ook gezellig. Ik verbaasde mij hoeveel mensen we ineens bleken te kennen. Niet ineens, het is zijn de vruchten van 5 jaar hier wonen. 


Er liep ook een wat armoedige jongeman rond die zei dat hij niet gevaarlijk was, maar alleen une pièce wilde. Ik gaf hem 2 euro, want hij had ontstoken ogen en winterhanden. Net zo'n zwerfhond. Ik vroeg hem hoe dat kwam. Slecht eten en buiten slapen. Hij had geen werk en geen familie. Een soort Rémy, van 'Alleen op de Wereld'. Waar slaap je dan jongen? Op het station van Jonzac. Maar er was hoop, want hij kwam in aanmerking voor een wooneenheid in het daklozenproject van Jonzac. Daar zou hij dan ook te eten krijgen en er zou werk voor hem gezocht worden. Hij had goede hoop dat dit door zou gaan. Het optimisme van de jeugd. Ik vroeg hem of het bedelen nog wat opleverde. Dat bleek tegen te vallen en hij moest nog steeds verkassen ook, want het was verboden. Nee, wij geslaagde burgers met een warm bedje zien niet graag dat er ook mensen rondlopen die het zonder moeten stellen. Dat belemmert de feestvreugde want het zachte knagen van ons geweten zou ons kunnen storen. En misschien gebruikt hij wel drugs. Ja misschien wel, maar dat wil nog niet zeggen dat hij daarom geen honger heeft. 80 procent van de Fransen is bang om op straat terecht te komen. Ik begrijp daarom niet waarom men dan niet wat meer clementie heeft met diegenen die hem zijn voorgegaan. 

Vier uur alweer. Tijd voor een kopje thee met de krant. Zo komt de dag wel om. 


Wat zou zo'n jongen nou doen, de hele dag in de regen zonder centen?