Poezen en petits-fours

Het blijft maar mooi weer op Pied Sec plage, vandaar dat het poedelbad niet erg opschiet. Wel hebben we vanmorgen de 100ste geboortedag van Pa Metselaar de Oude gevierd, compleet met koffie en petits-fours. Ik heb vast een voorschotje in mijn bakkes gestoken.


Vanmiddag naar Dries en Mélancolie, waar een verhalenverteller uit Quebec, in het door vrienden gebouwde openluchttheater op het terrein, ons tracteerde op een prachtig in Canadees Frans verteld verhaal. Heel grappig dit accent, maar ook wel een beetje moeilijk te volgen voor ons.

Wat er nog meer gebeurde:
Wellicht herinneren jullie je nog beste blogvolgers, dat Marimon en ik vorige maand kraamhulp waren hier in ditzelfde huis, en dat onder onze bekwame handen 3 poezenkinderen het levenslicht hadden gezien. Hoewel wij in eerste instantie voor adoptie hadden gekozen, hadden wij daar later, na verstandelijk beraad, weer van af gezien. Nu echter, zijn de poezenbazen, die ervoor vreesden de poesjes niet kwijt te raken, zo slim geweest de kleintjes met hun moeder in de hal neer te zetten, zodat de bezoekers gelijk bij binnenkomst met deze partij schattigheid geconfronteerd werden.

Hoewel we vorige maand heel ferm NEE gezegd hadden, smolten we  hier ter plekke weg. Ik wil het gemarmerde katertje dat zoveel op ons overreden Leonneke lijkt. En die donkere, met een heel fijn cypers tekeningetje, dan ook erbij, bestelde Marimon. 

Uiteindelijk besloten we ze alle drie mee te nemen. 
Mélancolie was duidelijk opgelucht. Arme Pipeline.