Vossenbestendig hok en vreedzame demonstratie.
Wat gebeurt er toch veel op Pied Sec plage. Nu staat er weer een cementmolen te draaien. Wat een vakwerk en wat zal die vos op zijn neusje kijken.
Ondertussen heb ik het nachthok schoongemaakt en de bedden vast opgeschud.
Ik ga de nieuwe kipjes meteen leren om in het hokje linksonder te slapen. Daar zit een afsluiting op en zijn ze totaal veilig voor de nacht; Moet ik wel heel vroeg op om ze open te doen. Hoe laat is het licht? Zes uur of zo? Geen punt. Maar eigenlijk is het niet nodig nu het hele hok vossendicht wordt. Wel meer beschermd tegen wind en tegenweer. Om een ei te leggen moeten ze een verdieping hoger, maar dat is nog niet aan de orde.
Des middags naar Pessac. Dat is een satelietstadje van Bordeaux waar altijd veel gaande is op cultuurgebied.Dat komt omdat ze een toffe burgemeester hebben, die samenwerkt met onze favoriete theatergroep het A.M.G.C. l'Atelier de Mécanique Générale Contemporaine. De buurtbewoners hebben ook een rol in het gebeuren. Ze leveren teksten aan, die ze uit kranten of reclameslogans halen. Samen met de professionele tekstschrijvers maken zij er dan een goed lopend geheel van. Dit jaar speelde het verhaal zich af in een nog half bewoonde H.L.M. Een sociale woningbouw flat. We bezochten 5 appartementen, waarin de zogenaamde bewoners ons ontvingen. In de kelder, op de vuilnisbakken lag een in pakpapier gewikkelde zwerver, die ook een pak van pakpapier aan had, dichtgeplakt met rood-wit plakband waarop stond: fragile. Voor plaatje, zie beneden.
Onderweg voerden we spandoeken met opruiende teksten mee.
De buurtbewoners hadden een taart voor ons gebakken. Die moest in een heleboel stukjes.
In het flatgebouw.
Dit zijn de vader en moeder van een gedrogeerde punkzoon die in de andere hoek staat temidden van een hels lawaai (heavy metal).
Hier woont een gerecycelde, uiterst groene dochter van een zeer rigide moeder.
Deze deelde hele vieze biologische, macrobiotische, onbespoten taart uit. Hier bood zij mij een stukje aan.
Opstopping in het trappenhuis. Af en toe viel het licht uit.
Deze dame verkocht geen sex, zoals het zich op het eerste zicht deed aanzien, maar wilde aandacht kopen. Bijvoorbeeld, voor een tientje, iedere week 1 keer bellen en vragen hoe het met haar gaat.
Dit is de zwerver in de kelder. Hij zat eerst helemaal ingepakt, slechts een rood knipperlampje gaf aan dat er iets in het pak zat.
Bovenstaande link verwijst naar het slotlied, vlak voor de afscheidstaart.
Was weer heel bijzonder en sfeervol allemaal. Weer thuis zijn we nog even langs de poesjes die we niet meer willen gegaan. Ze zijn nu 3 weken oud en hebben een hoge schattigheidsgraad. Er was er een bij die veel leek op Leonneke, onze geliefde overreden kater. Marimon probeerde met alle macht de verleiding te weerstaan door ze niet in de hand te nemen. Mijn weke hart is alweer bijna om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten