De hele morgen werk gehad aan het planten van 2 boompjes en 2 stekken. Nu kan ik er als verzachtende omstandigheid bij vermelden dat wij hier zitten opgescheept met de meest abominabele grondsoort die je maar kunt bedenken.
Het heet argile, is een soort klei in 2 kleuren leverbaar: wit en beige/oranjeachtig. Het voelt aan als stopverf. Gelukkig voornamelijk rond de vijver, maar daar wilde ik nu juist mijn boompjes planten. Léon kwam me gelukkig een helpen.
Wat heel lief van hem was, maar ook een een beetje lastig.
Was dat maar zo met de kippen.
Zij hebben mij vandaag horendol gemaakt. Zo erg dat ik ze zelfs een stuk droog stokbrood voor de kop heb gegooid. Ik loop al een paar dagen te dubben. Ze vliegen over de omheining. Wat voor barricades ik ook opricht, na een dag hebben zij een nieuwe oplossing gevonden. Het zou niet zo erg zijn als ze vrij rondliepen, alleen nu ik die tuinbonen heb gezaaid, wil ik niet dat ze mijn oeuvre weer omploegen.
Er zijn 3 mogelijkheden:
Hun hek wordt verstevigd en verhoogd, (nadeel: kost centen).
Ik zet een hekje rond de moestuin (nadeel: werk en kost centen).
Zij gaan onder de schaar (beetje zielig en tast hun schoonheid aan).
Maar de beslissing is mij uit handen genomen, want toen ik vanmiddag thuiskwam van de Secours Populaire en ze binnen wilde steken voor de nacht, liepen ze te panieken in de buurweide.
Om ze daaruit weg te krijgen is een hels gedoe, want ze staan vlak voor je neus, maar wel met gaas ertussen en geen hek. Dat wordt omlopen, en niet zo'n klein beetje. Dankzij een goede samenwerking met Marimon, die weer in verticale houding door het leven gaat, hadden we ze voor donker weer in het nachthok.
Morgenochtend hebben ze als eerste een afspraak bij de kapper.
Marimon zit weer overeind. Let op zijn heldere blik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten