Jeugdliefdes

Omdat ik wegens ziekte al een paar dagen aan huis gekluisterd ben, en ik mij zoetjes aan begon te vervelen, ben ik maar wat op facebook gaan zitten melen. Jeugdvrienden, of liever, jeugdliefdes opzoeken. Meteen raak: Fakri A., Perugia 1968. Hij vergevorderd student medicijnen, ik beginnend studentje Italiaans. Hij verschrikkelijk knap, ik meisje met staartjes.

Dat is niet helemaal waar, ik had niet altijd staartjes. Maar hij was wel 7 jaar ouder en bijna klaar met zijn studie. Ik zat wel op iets dat universiteit heette, maar dat helemaal niet was. Bovendien liep ik meer buiten dan dat ik in de klas zat en als ik daar wel was, zat ik nog af te kijken ook, zo te zien. Kortom, ik kon niet aan hem tippen en voorzag dat als ik met hem in zee zou gaan, er nog een heleboel traantjes zouden vloeien. Ik ben weggegaan, naar de kust, want mijn geld was trouwens ook op. Later heb ik hem nog wel teruggezien, maar toen hadden we allebei al een ander.

Nu vind ik hem terug op internet. Is internist. Heeft een privékliniek in de buurt van Bergamo. Zit ook op facebook. Zie aan de foto (in doktersjas, ijdeltuit, hij moet al jaren gepensioneerd zijn), zie dus aan de foto dat hij het is. Wel 100 jaar ouder, maar onmiskenbaar hij. 

Heb hem uitgenodigd om mijn vriend te worden, maar heb daar al weer spijt van. Wat zeg je dan? Weet je nog? Ja, ik weet het nog. Of: nee geen idee, ik had toen zoveel meisjes. En nog als ik zo bij zijn vrienden kijk. Zijn vrienden zijn allemaal vriendinnen, jong en mooi. Geen enkele foto van zijn, nu ook ouder wordende, vrouw. Of van een kleinkind. Nee, nog steeds de bon vivant uithangen.

Het is maar goed dat ik toen naar de kust gegaan ben.